Δεν ξεχωρίζω πια τον ερχομό σου από την άνοιξηΤο βάδισμά σου απ' το άνοιγμα των λουλουδιών
Τη νιότη από το χαμόγελό σου.
Δεν ξεχωρίζω το κορμί σου απ' των περιβολιών το θρόισμα
Την αφή σου απ' την αφή όλου του κόσμου
Τη γεύση σου απ' τη γεύση των τρικυμισμένων μυστικών.
Δεν ξεχωρίζω πια τα μάτια σου
Μάτια; Ουρανός; Θάλασσα; Αστέρια;
- δεν ξεχωρίζω πια
Εσπαταλήθηκες πολύ μες στη ζωή μου.
[...] Πάθος ανθρώπινο
Δε γιατρεύεται τούτη η ομορφιά
Λουσμένη σε πληγές και ηφαίστεια.
Άνοιξη, άνοιξη!.κι αχ, δε γιατρεύεται
Τούτη η ελπίδα της ζωής, η ελπίδα της αγάπης.
Από την "Ψυχοστασία" του Βύρωνα Λεοντάρη, εκδ. Ύψιλον
5 σχόλια:
Tο υπουργείο στα καλύτερά του! Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω. Πανέμορφο άρθρο, ευρυματικό. Η φωτογραφία σου απίστευτη! Το ξαναλέω πως σπάνια στο internet συναντάς τέτοια ποιότητα.
Μπράβο ρε υπουργέ!
Τι πανέμορφο ποίημα. Για την άνοιξη έχουν γραφτεί πολλά αλλά αυτό το κείμενο είναι αλήθεια από τα πιο όμορφα.
Το δε τέλος του σε αφήνει εντυπωσιασμένο.
Από τα πιο όμορφα για την άνοιξη. Μπράβο.
Μου άρεσαν πολύ όχι μόνο τα λόγια αλλά και ο πίνακας και ο τίτλος. Ευφυέστατος συνδιασμός.
Τελικά ανακάλυψα πως αυτός ο πίνακας από τον Τσαρούχη είναι το ένα μόνο μέρος από τις τέσερις εποχές που φιλοξενεί ο ίδιος πίνακας. Πολύ πετυχημένη η επεξεργασία σου να απομονώσεις μόνο την άνοιξη. Ο συνδιασμός με τον τίτλο στο περιεχόμενο είναι το κάτι άλλο.
πολύ καλές επιλογές κειμένων ,πολύ ωραία άρθρα! υπουργέ μου δε χορταίνω να σε διαβάζω!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου