Τὸ σταφύλι αὐτὸ ποὺ δίψασε ἡ ψυχὴΓεμισμένη ἀπτόητο ἄνεμο
Ἡ θητεία τοῦ καλοκαιριοῦ
Στὰ πεῦκα καὶ στὰ κύματα
Ἕνας ἔρωτας ἄσπρος καὶ γλαυκὸς
Μὲ γυμνὲς ὧρες
Ποῦ κρατᾶν στὰ δάχτυλα τὴν ὕπαρξη
Κυματιστὴ
Ξεφυλλισμένη
Ἐλεύθερη
Σὰν φῶς
Στὰ πλατιὰ ἐνδόμυχα δώματα.
Από τους «Προσανατολισμούς» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος
4 σχόλια:
Έξυπνο ποιηματάκι. Ωραίο.
E όχι και ποιηματάκι το Άξιον εστί ανώνυμε. Μη με βγάζεις από τα ρούχα μου (αν και καλοκαίρι). Η θητεία αυτού του καλοκαιριού για μένα έληξε. Οι μέρες που απομένουν ως τον Σεπτέμβρη είναι ήδη για μενα Φθινόπωρο.
είναι απο τους "Προσανατολισμούς" και οχι απο το "Άξιον εστί" κυρία φιλολογίνα, θα έπρεπε να το ξέρετε!
Λάθος μου ... καλοκαίρι βλέπεις και χωρίς υπουργείο είναι ανυπόφορο...
Δημοσίευση σχολίου