Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Το ταξίδι των μάγων

Ἔπρεπε νάμαστε τρεῖς.
Ἂν δὲν ἦταν τόσο σκοτάδι,
θὰ καταλάβαινα ἴσως, γιατί
ἔχω μείνει τόσο μονάχος.

Πόσο ἔχω ξεχάσει.
Πρέπει ἀπ' ἀρχῆς
πάλι τὸ ταξίδι
ν' ἀρχίσει.
Πότε ξεκινήσαμε, τότε, οἱ τρεῖς;
Ἢ μήπως, κάποτε, εἴχαμε ἀνταμώσει...
Μαζὺ πορευτήκαμε ἕνα διάστημα,
ὅσο μας ὁδηγοῦσε ἄστρο λαμπρό.
Αὐτὸ ἄλλαξε τὴν ὁδὸ ἢ ἐγὼ
τίποτα πιὰ νὰ δῶ δὲν μπορῶ;
Ποῦ βρίσκομαι τώρα, σὲ τέτοιον καιρό,
σκληρό, ἀνένδοτο, δύσκολο,
ἐγώ, ἀνήσυχος, βιαστικός.
Μήπως κι' ἡ ὥρα πλησίασε;
Ποῦ νὰ τὸ ξέρω!

Ποῦ εἶναι τὰ δῶρα;
εἴχαμε τότε τοιμάσει δῶρα
ἥμερα, ἥσυχα
δῶρα ἠμῶν τῶν ταπεινῶν, χρυσὸν
λίβανον καὶ σμύρναν ἄλλοτε
μὲ θαυμασμὸ κι' εὐλάβεια τοῦ φέρναμε.

Τώρα σ' αὐτὸν τὸν καιρὸ
σίδερο, κεραυνὸ καὶ φωτιά.

Ἤμασταν τρεῖς,
τώρα κανέναν ἄλλον δὲ βλέπω
κι' αἰσθάνομαι τὰ χέρια μου
πότε ἄδεια, πότε βαριά.
Βασιλεῖς τότε πρὸς τὸν βασιλέα
τοῦ κόσμου, τώρα κανεὶς
δὲ βασιλεύει μὲ βεβαιότητα.
Σκοτάδι βαρύ. Ποιὸς μ' ὁδηγεῖ;
Δίχως συντροφιά,
δίχως ἄστρο κανένα πηγαίνω.
Μόνη προσφορά, ἡ μεγάλη ποὺ γνωρίζω,
συμφορὰ τῆς στέρησής Του.
Τί νὰ προσφέρω σημάδι εὐλάβειας
κι' ὑποταγῆς; Ἐμεῖς, ἄνθρωποι
τῆς παράφορης τούτης ἐποχῆς,
τί μποροῦμε, δικό μας, εὐτυχεῖς
νὰ Τοῦ δώσουμε; Εἶναι ἀνάγκη
νὰ βροῦμε τὴν προσφορά.
Τίποτα δὲν προσφέρει τῆς ψυχῆς μας
ὁ τόσος ἀγώνας.
Χρυσόν, λίβανον καὶ σμύρναν
ἄλλοτε, δῶρα ἁπλά.
Μᾶς παιδεύει ἡ ἀσυμπλήρωτη προσφορά.
Τώρα ποὺ πορεύομαι στὸ σκοτάδι,
χωρὶς τὴ χαρὰ τῶν δώρων, μονάχος,
δὲν ἔχω παρὰ τὸν ἑαυτό μου νὰ δώσω.

Ἐν συντριβῇ βαδίζοντα

Από το «Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα»της Ζωής Καρέλλη στις «εκδόσεις των Φίλων»
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Πλήθος ιδιωτικών ιστοριών

Σκεφτείτε, κύριε, αν μπορούσαμε να ξέρουμε την ατομική ιστορία, τα ονόματα, το χαμόγελο, τα όνειρα, τις αγάπες, τις επιθυμίες και τις δημιουργικές ικανότητες των εκατομμυρίων νεκρών των πολέμων, αν τους γνωρίζαμε σαν τ' αδέρφια μας, σαν τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί και ονειρευτήκαμε μαζί, τι διάσταση θα είχε για μας η ανθρώπινη ιστορία και πόσο άγρυπνοι και προσεχτικοί θα ήμασταν σε κάθε επιλογή της εξουσίας, σε κάθε ιδεολογική πρόταση. Αν η συνείδηση και η γνώση του ανθρώπου μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο να ερμηνεύει μ' αυτή την ανθρώπινη έγνοια την είδηση "εκατό χιλιάδες νεκροί" ή "ένας άνθρωπος βασανίζεται σε κάποιο άντρο της εξουσίας".

Από το "Χαμογέλα ρε... τι σου ζητάνε;" του Χρόνη Μίσσιου, εκδόσεις Γράμματα
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Μάθημα ζωής

Ολόκληρη η ανάρτηση...

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Έμμονη ιδέα

Ὅταν κάτι μέσα σου, ἔχει γίνει ἔμμονη ἰδέα, σημαίνει πὼς ὑπάρχει γιατί ξεπερνᾶ τὴ μετριότητα.

Από το "Εν λευκώ" του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος.
Ολόκληρη η ανάρτηση...