Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Τέλη Ιουλίου

Νύχτα του θέρους απαλύνουσα
ως μέλι σε γεύομαι στην κερήθρα του χώρου.
Εσχεδιάζα ποίημα όπου υπήρχες ηδυπαθής
με δανεισμένα μάτια στη φωτιά των άστρων
με την αγάπη
ταξιδεμένη σε διαθέσεις του σώματος.
Άλλ' η ωραιότητα της μοίρας
έρχεται και σε παίρνει στα χέρια του θέρους
απάνω από μας
στο ακέραστο του στήθους όπου
σε λευκά ιμάτια κυματίζει η αρχή του πόνου
και μορφές παιδιών
λυπηρά ψιθυρίζουν
για τα χαμένα τους πράγματα
όταν το κέλευσμ' ακούγεται με αέρα πλασμένο.
Τραγούδια μη ζητήσετε
ρέουν οι σιωπές στα βουνοπλάγια
κυριαρχούν πλήρως ολόγυρα του προσώπου μου
δέντρου κλαδί ασημίζει εμπρός μου.
Στο βάθος της νοσταλγίας Ακατάληπτε
μιλούμε για σένα
πολύ μακριά απ' τα χείλη μας.
Αυτή την ώρα του αναλυομένου μυστηρίου
όλα γυρίζουν.

Από τα «Ποιήματα» το Νίκου Καρούζου, εκδόσεις Ίκαρος
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά

Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίο ένιωθα δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος ηλικιακά. Λες κι όλο το έργο προσπαθούσε να πείσει τον αναγνώστη πως τα χρόνια μετράνε διπλά και πως η μέση ηλικία είναι μια περίοδος σημαντικά εκτενέστερη απ’ ό,τι συνήθως οι περισσότεροι υπολογίζουν. Η σχέση μου όμως με το συγγραφικό έργο του π. Φάρου με έκανε να διώξω μακριά κάθε ψυχοπλακωτική διάθεση και να αναγνωρίσω αμέσως τις κρυμμένες αρετές του βιβλίου. Επειδή όμως πρέπει να είμαστε δίκαιοι, θα ήταν παράλειψη να μην σημειωθεί πως το Ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά είναι το πρώτο βιβλίο που ο π. Φιλόθεος Φάρος συνυπογράφει με τον Γιώργο Σιγαλό, συγγραφέα, ψυχοθεραπευτή και καλό συνεργάτη – μαθητή του για χρόνια.

«Στη μέση ηλικία, ο άνθρωπος καταλαμβάνεται από ένα πλήθος ανησυχιών και φόβων για την ως τώρα αποτελεσματικότητά του καθώς και για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Αν δεν μπορέσουμε να αποδεχθούμε τη μέση ηλικία, δεν θα είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και δεν θα είμαστε ιδιαίτερα χρήσιμοι, ούτε σε εμάς τους ίδιους, ούτε στους άλλους.

Μέσα από διαδικασίες και συναισθήματα που ενώνουν το παρελθόν, την παιδική ηλικία με το παρόν, αλλά και βλέποντας όλα αυτά που έχουν επιτευχθεί τα προηγούμενα χρόνια, ο ενήλικας, στα μισά του δρόμου της ζωής του, μπορεί να αξιοποιήσει τις αμέτρητες ευκαιρίες που παρουσιάζονται για να αναπτυχθεί και να ωριμάσει.

Αλλά αυτό γίνεται μόνο μέσω της αυτοαποδοχής, μέσω της εξερεύνησης στα βάθη του εαυτού, αλλά και των βιωμάτων των προηγουμένων ετών. Οι σχέσεις μας με τους άλλους, με την οικογένεια, με τον σύντροφό μας, ο χειρισμός των προβλημάτων και αγωνιών που εμφανίζονται στη μέση ηλικία, χρειάζεται να κατανοηθούν ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε όσο πιο δημιουργικά γίνεται αυτό το σημαντικό στάδιο της ζωής μας.

Η μέση ηλικία είναι μία πραγματική περιπέτεια, που παραμένει ανοιχτή σε όσους θέλουν πραγματικά να τη βιώσουν, μία περιπέτεια ουσιαστικής κατανόησης της ζωής και του εαυτού μας ώστε να πετύχουμε την πραγματική ωριμότητα και ικανοποίηση».

Απόσπασμα από το βιβλίο

Πότε είναι η μέση ηλικία;
Σου είπε ο δεκάχρονος γιος σου ότι είσαι μεσήλικας; Να είσαι ευχαριστημένος που δεν σου είπε ότι είσαι ανοιακός. Ο δεκάχρονος γιος του Διομήδη, σε μία συζήτηση με τον πατέρα του, σχετική με την ηλικία, του είπε ότι «η μέση ηλικία αρχίζει στα τριάντα», και όταν εκείνος τον ρώτησε ανήσυχος, «και πότε αρχίζει η γεροντική ηλικία;» «στα σαράντα», απάντησε ο γιος του χωρίς κανέναν δισταγμό. Ο Διομήδης ήταν τότε σαράντα χρονών.

Έτσι, τα έχεις καταφέρει πολύ καλά αν στα σαράντα πέντε δεν θεωρείσαι κάτι περισσότερο από μεσήλικας. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μιας προχωρημένης ηλικίας θυμούνται κάποια στιγμή που αισθάνθηκαν για πρώτη φορά πως δεν είναι πια νέοι και πως θα έκαναν τα πάντα να το παραδεχθούν.

[…]

Η μέση ηλικία, από την πνευματική και κυρίως προσωπική πλευρά, δεν είναι αναγκαστικά ή αναπότρεπτα μία περίοδος στασιμότητας και οπισθοδρόμησης. Το προοδευτικό έργο της μέσης ηλικίας είναι η επίτευξη μιας ουσιαστικής κατανόησης της ζωής με όρους που θα αποτελεί επίσης προσφορά και βοήθεια στους άλλους. Είτε το αποκαλούμε αυτό κατάκτηση σοφίας είτε πνευματική εμπειρία είτε απλό συμβιβασμό με τις πραγματικότητες της ζωής με διορατικότητα και επίγνωση, και είτε επιτύχουμε είτε αποτύχουμε σ’ αυτό το έργο, αυτό είναι που δίνει νόημα στη ζωή σ’ αυτή την περίοδο. Στην πραγματικότητα αυτό από πολλές απόψεις κάνει αυτή την περίοδο σημαντικότερη από τις άλλες, γιατί είναι η περίοδος που η ζωή μας πρέπει και μπορεί να φθάσει στην πληρέστερη καρποφορία της σε προσωπική εμπειρία. Χωρίς αυτό, ό,τι συνέβη προηγουμένως θα είναι ανολοκλήρωτο.

[…]

Στην πραγματικότητα, στο ποσοστό που η ωρίμανση της προσωπικότητας δεν πραγματοποιείται, το υποκατάστατο της υλιστικής επιτυχίας τείνει να κάνει τη ζωή όλο και περισσότερο επιδερμική, ρηχή και χυδαία. Όσο είμεθα προσεκτικοί να προστατεύσουμε τον εαυτό μας ενάντια σε οποιοδήποτε ιδανικό που χρησιμοποιεί την ενδοσκόπηση για να αρνείται τον κόσμο, για το δεύτερο μισό της ζωής, και ταυτόχρονα είμεθα προσεκτικοί να αναγνωρίσουμε ότι η καλή επαφή με τις πραγματικότητες της καθημερινής μας ζωής είναι τόσο σημαντική στη μέση ηλικία όσο και σε κάθε άλλη περίοδο της ζωής, μπορούμε να πούμε ότι οι αξίες αυτού που μόνο πνευματική ζωή μπορούμε να αποκαλούμε θα γίνουν όλο και περισσότερο κυρίαρχες.
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

«Πηδήξαμε κεφάλαια γνώσης πολύ σημαντικά…»

Απόσπασμα από συνέντευξη στη www.naftemporiki.gr

Τί αισθάνεστε για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας;
Ήταν μια παράλογη διαδρομή, που, λογικά και μαθηματικά, θα οδηγούσε στην καταστροφή μας. Δεν υπήρξε ποτέ η παιδεία, ούτε η γνώση, ούτε η καλλιέργεια, ώστε να κατευνάσουμε την πείνα για κατανάλωση, και τώρα βρεθήκαμε σε σπίτια με 5 τηλεοράσεις και χωρίς φαγητό. Με 10 τζιν και χωρίς δουλειά.

Ο μέσος έφηβος κυκλοφορεί με κινητό τελευταίας τεχνολογίας, γιατί απλά αυτό είναι το ιδανικό του και αυτό αναγνωρίζει ως “ένταξη” στο κοινωνικό σύνολο. Σε αυτήν την κοινωνία, η ευθύνη είναι σε μεγάλο ποσοστό στην παιδεία, που “ρημάζει” και παραπαίει ανάμεσα σε πολιτικές σκοπιμότητες και ημιμάθεια “ειδημόνων”. Οι “ειδήμονες” που νομίζουν ότι δημαγωγούν, φτιάχνοντας παιδιά χωρίς ιδανικά, άξια για παγκόσμιους όχι πολίτες, αλλά υπόδουλους των εκάστοτε κυβερνήσεων, Αυτοί οι “ειδήμονες” είναι οι πιο επικίνδυνοι και στις πιο ενδεδειγμένες θέσεις.

Δεν ανησυχώ για τον αγρότη, που ξυπνάει τα χαράματα και λιώνει κάτω από τον ήλιο ή τις βροχές. Δεν ανησυχώ για τον εργάτη, που δουλεύει σκληρά και έχει απόλυτη επίγνωση της προσφοράς και της ζήτησης. Ανησυχώ πολύ για όλους εμάς, που νομίζουμε ότι ξέρουμε κάτι καλυτέρα και που νομίζουμε ότι φτιάχνουμε πολιτισμό μέσα στα μαγαζιά που αυτοαποκαλούνται music hall, μέσα στη μουσική που, χωρίς καμία αρμονία, κάνουμε δήθεν κουλτούρα, επειδή λέμε μια φράση με πειστικό τρόπο, αλλά όχι αληθινό, επειδή το κοινό διψάει, αλλά πραγματικά δεν ξέρει για τί πράγμα διψάει ακριβώς, επειδή η υποκουλτούρα της ίδιας του της ζωής ακμάζει ανενόχλητη.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για όσα αισθάνομαι και βλέπω, για όσα πονάω, μα πιο πολύ θέλω να φωνάξω: ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας να δουν την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ας τα εμποτίσουμε με το σαράκι της αμφισβήτησης και όχι της ισοπέδωσης. Να μάθουν να αναρωτιούνται και να ψάχνουν διαρκώς, όχι να βολεύονται, ούτε να χειραγωγούνται από εμάς, γιατί αυτό θα συμβεί και αύριο στη δική τους κοινωνία. Ελεύθεροι και δυνατοί άνθρωποι, με άποψη και επιχειρήματα. Τί είναι όλα αυτά; Παιδεία.

Τί έχει να μας διδάξει αυτή η δοκιμασία;
Τα διδάγματα δεν ξέρω τι όφελος έχουν, όταν δεν υπάρχει το επίπεδο να τα κατανοήσεις. Τότε είσαι καταδικασμένος να επαναλάβεις τα ίδια λάθη. Και η ιστορία στην Ελλάδα το έχει αποδείξει περίτρανα. Δε μάθαμε ποτέ, διότι πάντα τρέχαμε να προλάβουμε το “τραίνο” της Ευρώπης. Για ποιο λόγο κανείς δεν ξέρει. Και “πηδήξαμε κεφάλαια γνώσης” πολύ σημαντικά. Κεφάλαια, που μόνο ο χρόνος μπορεί να εμπεδώσει και να παράσχει τη γνώση για τα επόμενα βήματα εξέλιξης.

Η Ελλάδα, εμείς, δεν είχαμε ποτέ αυτόν τον χρόνο ή αυτήν τη δυνατότητα. Έτσι, μοιραία γίναμε ουραγοί μιας Ευρώπης, που τρέχει με την ταχύτητα του φωτός σε έναν δρόμο, που ούτε η ίδια ξέρει που πάει, αλλά έχει δημιουργήσει τις συνθήκες προστασίας για παν ενδεχόμενο. Εμείς δεν έχουμε τέτοιες δικλείδες. Θα είμαστε, λοιπόν, τα θύματα της επιπολαιότητας και της ημιμάθειάς μας.
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Οι τροχοί του ήλιου

Ο κόσμος, σου λέω, είναι όμορφος.
Ό,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις όμορφος.
Το μέλλον είναι σίγουρο αδελφέ μου.
Ό,τι κι αν γίνει - σίγουρο.
Δεν υπάρχουν πια αποσιωπητικά στη φωνή ή στη σιωπή μας. Όμορφος.
Μπορείς να κάνεις πίσω τους τροχούς του ήλιου;

Από τα "ποιήματα" του Γιάννη Ρίτσου, εκδόσεις Κέδρος
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Γιατί αποκάλυψα τις παρακολουθήσεις

Πηγή: tvxs.gr

Η συγκλονιστική δήλωση του πρώην τεχνικού συμβούλου της NSA Έντουαρντ Σνόουντεν, που αποκάλυψε το σκάνδαλο παρακολουθήσεων των ΗΠΑ. Η δήλωση έγινε στο αεροδρόμιο της Μόσχας, όπου παραμένει εγκλωβισμένος ο Σνόουντεν, στο πλαίσιο κλειστής συνάντησής του με εκπροσώπους της Διεθνούς Αμνηστίας και της Human Rights Watch, καθώς και με σημαίνοντα Ρώσο δικηγόρο και με τον Ρώσο βουλευτή Βιάτσελαβ Νικόνοφ.

«Γεια σας. Ονομάζομαι Ed Snowden. Λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν, είχα οικογένεια, ένα σπίτι στον παράδεισο και ζούσα με μεγάλη άνεση. Είχα επίσης τη δυνατότητα, χωρίς κανένα ένταλμα, να έχω πρόσβαση και να διαβάζω τις επικοινωνίες σας. Την επικοινωνία του καθενός ανά πάσα στιγμή. Μια εξουσία που μπορεί να αλλάζει τη μοίρα των ανθρώπων.

Πρόκειται για σοβαρή παραβίαση του νόμου. Οι Τροποποιήσεις 4 και 5 του Συντάγματος της χώρας μου, το άρθρο 12 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθώς και πολυάριθμα καταστατικά και συνθήκες απαγορεύουν τέτοια συστήματα μαζικής, διάχυτης επιτήρησης. Ενώ το Σύνταγμα των ΗΠΑ χαρακτηρίζει αυτά τα προγράμματα ως παράνομα, η κυβέρνησή μου υποστηρίζει ότι μυστικές δικαστικές αποφάσεις, που ο κόσμος δεν επιτρέπεται να δει, νομιμοποιούν με κάποιο τρόπο μια παράνομη πράξη. Οι αποφάσεις αυτές φθείρουν απλά την πιο βασική έννοια της δικαιοσύνης – την έννοια της διαφάνειας των πράξεων. Κάτι ανήθικο δεν μπορεί να γίνει ηθικό μέσω ενός μυστικού νόμου.

Πιστεύω στην αρχή που διακηρύχθηκε στη Νυρεμβέργη το 1945: «Τα άτομα έχουν διεθνείς υποχρεώσεις που υπερβαίνουν τις εθνικές υποχρεώσεις υπακοής. Ως εκ τούτου, οι πολίτες έχουν το καθήκον να παραβιάζουν εθνικούς νόμους προκειμένου να προληφθούν εγκλήματα κατά της ειρήνης και της ανθρωπότητας».

Κατά συνέπεια, από πλευράς μου έκανα ό,τι πίστευα σωστό και άρχισα μια εκστρατεία για να διορθωθεί αυτή η αδικία. Δεν επιδιώκω πλουτισμό για τον εαυτό μου. Δεν επεδίωξα να πουλήσω μυστικά των ΗΠΑ. Δεν συνεργάζομαι με οποιαδήποτε ξένη κυβέρνηση προκειμένου να εγγυηθεί την ασφάλειά μου. Αντ΄ αυτού, δημοσιοποίησα ό,τι ήξερα, έτσι ώστε ό,τι επηρεάζει όλους μας, να μπορεί να συζητηθεί από όλους μας στο φως της ημέρας, και ζήτησα δικαιοσύνη απ΄όλη την ανθρωπότητα.

Αυτή η ηθική απόφαση να μιλήσω δημόσια για την κατασκοπεία που επηρεάζει όλους μας είχε μεγάλο κόστος, αλλά ήταν το σωστό που έπρεπε να κάνω και δεν το μετανιώνω.

Από εκείνη τη στιγμή, η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχουν προσπαθήσει να με κάνουν παράδειγμα - προειδοποίηση προς όλους τους άλλους που θα μπορούσαν να μιλήσουν όπως εγώ. Έχασα την ιθαγένειά μου και καταδιώκομαι για πράξη πολιτικής έκφρασης. Η Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών με έχει τοποθετήσει στη λίστα απαγόρευσης πτήσεων. Ζήτησε από το Χονγκ Κονγκ την έκδοσή μου εκτός του νομικού πλαισίου της χώρας αυτής, παραβιάζοντας άμεσα την Αρχή της μη επαναπροώθησης - Νόμο των Ην. Εθνών.

Έχει απειλήσει με κυρώσεις τις χώρες που θα υψώσουν το ανάστημά τους για να υπερασπίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά μου και το σύστημα ασύλου του ΟΗΕ. Προχώρησε μάλιστα σε μια άνευ προηγουμένου ενέργεια να ζητήσει από στρατιωτικούς συμμάχους να προσγειώσουν το αεροπλάνο προέδρου της Λατινικής Αμερικής, προκειμένου να αναζητήσουν έναν πολιτικό πρόσφυγα. Αυτές οι επικίνδυνες κλιμακώσεις αντιπροσωπεύουν μια απειλή όχι μόνο για την αξιοπρέπεια της Λατινικής Αμερικής, αλλά και για τα βασικά δικαιώματα κάθε ατόμου, κάθε έθνους, να ζει ελεύθερο από διώξεις, αναζητώντας και λαμβάνοντας άσυλο.

Ωστόσο, και παρά αυτή την ιστορικά δυσανάλογη επιθετικότητα, χώρες σε όλο τον κόσμο προσέφεραν υποστήριξη και άσυλο. Αυτά τα έθνη, η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Νικαράγουα και το Εκουαδόρ, έχουν την ευγνωμοσύνη μου και αξίζουν το σεβασμό να είναι τα πρώτα που όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που πραγματοποιούνται από τους ισχυρούς και όχι τους αδύναμους. Με την άρνησή τους να παραβιάσουν τις αρχές τους μπροστά στον εκφοβισμό, έχουν κερδίσει το σεβασμό του κόσμου. Είναι πρόθεσή μου να ταξιδέψω σε κάθε μία από αυτές τις χώρες για να αποδώσω τις προσωπικές μου ευχαριστίες στους ανθρώπους και τους ηγέτες τους.

Ανακοινώνω σήμερα την επίσημη αποδοχή εκ μέρους μου όλων των προσφορών στήριξης ή ασύλου που έχουν δοθεί και κάθε άλλη που μπορεί να προσφερθεί στο μέλλον. Με τη χορήγηση ασύλου, για παράδειγμα, από τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Maduro, η κατάσταση ασυλίας μου είναι τώρα επίσημη και κανένα κράτος δεν έχει νομική βάση να περιορίσει ή να παρεμποδίσει το δικαίωμά μου να απολαύσω αυτό το άσυλο. Όπως είδαμε, όμως, ορισμένες κυβερνήσεις της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής επέδειξαν προθυμία να ενεργούν έξω από το νόμο, και αυτή η συμπεριφορά εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα. Αυτή η παράνομη απειλή καθιστά αδύνατο για μένα να ταξιδέψω στη Λατινική Αμερική και να απολαύσω το άσυλο που μου χορηγείται εκεί σύμφωνα με τα κοινά δικαιώματα όλων.

Αυτή η βούληση των ισχυρών κρατών να ενεργούν εκτός νομιμότητας αντιπροσωπεύει μια απειλή για όλους μας, και δεν πρέπει να επιτραπεί να επιτύχει. Ως εκ τούτου, ζητώ τη βοήθειά σας στην αναζήτηση εγγυήσεων ασφαλούς διέλευσης από τις εμπλεκόμενες χώρες, ώστε να διασφαλίσω το ταξίδι μου στη Λατινική Αμερική, καθώς και στην αναζήτηση άσυλου στη Ρωσία, μέχρις ότου οι χώρες αυτές εφαρμόσουν το δίκαιο και επιτρέψουν το νόμιμο ταξίδι μου. Θα υποβάλω την αίτηση μου στη Ρωσία σήμερα, και ελπίζω ότι θα γίνει ευνοϊκά δεκτή.

Εάν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις, θα απαντήσω σε ό, τι μπορώ.

Σας ευχαριστώ. Εντ Σνόουντεν».
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Τζιβαέρι

Ολόκληρη η ανάρτηση...

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου!

Τι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. [...]

Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου].
Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός.». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.

Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ' αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.
Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!
Λέω στα ζευγάρια που παντρεύω: «Αν το καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει να πεθάνετε, πρέπει να πεθάνει ο εγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας από το σπίτι του και ήρθατε εδώ και τώρα φεύγετε από εδώ μαζί σε ένα καινούργιο σπίτι. Πολύ ωραία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο κάθε ένας πρέπει να φύγει από τον εαυτό του πια. Από αυτό που ήταν μέχρι τώρα. Κι εδώ η Χάρις του Θεού σάς ένωσε.»

Βλέπετε κάποια στιγμή ενώνουμε τα χέρια και τους λέω: «Έχετε δει δύο κλειδιά περασμένα σε κρίκο; Όπου και να 'ναι, θα είναι μαζί. Στην τσέπη μας ευρίσκονται ή μας πέσαν στον δρόμο ή τα πετάξαμε στη θάλασσα, θα είναι πάντα μαζί γιατί τα ενώνει ένας κρίκος. Αν όμως βγουν από τον κρίκο είναι ζήτημα τύχης, αν θα μείνουν και τα δύο κοντά και μαζί. Ποιος είναι ο κρίκος; Η χάρη του Θεού. Βάλτε τα χέρια σας, βάλτε τις καρδιές σας και οι δυο σας στο χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν μας παίρνει με το ζόρι, απλώνει το δικό Του χέρι και εάν εσείς με τη θέληση βάλετε τα δικά σας χέρια ο Θεός θα σας ενώσει σε μια ενότητα τέλεια και αγία και έτσι να πορευτείτε.»

Όταν στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος, εγώ πανηγύριζα. Είπα, «επιτέλους, θα αποφύγω την ταλαιπωρία να παντρεύω ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν.» Να πας στον Δήμαρχο κι όπου θέλεις. Όχι όμως εδώ! Γιατί ο χώρος αυτός εδώ είναι για αυτούς που ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν τι κάνουν. Ένα διαζύγιο μπορεί να έχει πολλές αφορμές, αλλά οι αιτίες του είναι λίγες.

Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από 'κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.
Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;
Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή». Έτσι ήτανε, παιδί μου, αλλά εσύ δεν τον είδες. Ο αρραβώνας δεν είναι μια χαζοχαρούμενη περίοδος που θα κοιτάξουμε πώς θα περάσουμε καλά. Είναι ακριβώς μια περίοδος που οι άνθρωποι μιλάνε σοβαρά για το μέλλον τους, βλέπουν αν συμφωνούν, αν ταιριάζουν, αν έχουν την ίδια πλεύση μέσα στη ζωή τους, ακόμα μερικές φορές σε μερικά πράγματα, που φαίνονται πιο ρηχά, πιο εύκολα.
Κάποτε έλεγα σε δυο παιδιά που συνδεόντουσαν:
- Παιδιά χωρίστε τώρα γιατί θα χωρίσετε αύριο.
- Μα γιατί;
- Γιατί δεν έχετε καμία σχέση μεταξύ σας. Τα ενδιαφέροντα του ενός είναι τελείως διαφορετικά κι εξειδικευμένα, του άλλου είναι -τα παιδιά χρησιμοποιούν σήμερα αυτή τη λέξη- «μπάζα». Σε λίγο εσύ θα αρχίσεις να τη ζηλεύεις και εσύ σε λίγο θα αρχίσεις να κουράζεσαι. Λοιπόν, μην κάνετε λάθη!

Ευτυχώς κατάλαβαν έγκαιρα. Γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να βλέπεις την αλήθεια. Το σ' αγαπώ και μ' αγαπάς είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το ζεις. Εμείς μάθαμε ότι η αγάπη είναι σαρκωμένη. Κι αν δεν σαρκώνεται, δεν σταυρώνεται, τότε ακριβώς δεν προχωράει.

Το Διαζύγιο τελικά είναι μια αποτυχία. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Πώς θα αντιμετωπίσουμε ένα διαζύγιο; Διδασκόμεθα από τα λάθη μας; Καταλάβαμε γιατί φτάσαμε εδώ; Πρώτα-πρώτα έχουμε τη συνείδηση ότι αποτύχαμε; Και δεν αποτύχαμε τυχαία, αποτύχαμε για συγκεκριμένους λόγους, καθαρούς και ορατούς ή πιστεύουμε ότι φταίει μόνο ο άλλος; Στα ζευγάρια που παντρεύω τους εύχομαι: «Παιδιά μου, σας εύχομαι να μάθετε στη ζωή σας να φταίτε πάντα και οι δυο μαζί. Γιατί αν πιστέψετε ότι φταίει μόνο ο άλλος, κάτι δεν πάει καλά μεταξύ σας.»

Παντρεύομαι σημαίνει δέχομαι τον άλλο όπως είναι γιατί τον αγαπάω.
Παντρεύομαι σημαίνει ότι αγωνίζομαι, κάνω τα πάντα για να δίνω χαρά σ' αυτόν που αγαπάω. Άρα λοιπόν υπάρχει μια κοινή πορεία και των δύο, δηλαδή το ότι ο άλλος με δέχεται, δεν γεννάει ασυλία του εγωισμού μου, αφού με δέχεται όπως είμαι. Σε δέχεται γιατί σε αγαπάει, εσύ αγαπάς; Τότε διορθώσου. Τότε αφού βλέπεις ότι κάτι ενοχλεί τον άλλο, διόρθωσέ το. Όταν ακούω ανθρώπους να λένε: «εγώ αυτός είμαι ή εγώ αυτή είμαι, δεν αλλάζω», τους λέω: «Κακώς παντρευτήκατε, γιατί όταν κάποιος αγαπάει, αλλάζει.» Δεν αλλάζω σημαίνει δεν αγαπάω. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

Μητροπολίτου, Σισανίου και Σιατίστης Παύλος Για μια υγιή και ζωντανή οικογένεια, έκδ. Σχολής Γονέων Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Η πιο πικρή λύπη

Η πιο πικρή από τις σημερινές μας λύπες είναι η ανάμνηση της χθεσινής μας χαράς.

Από το "Άμμος και αφρός" του Κahil Gibran εκδόσεις Printa Ολόκληρη η ανάρτηση...