Πάσχα των πιστών

Κύριε λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής.
Άστρα και χώμα σε βαστάζουν….
Μεριάζουν άφωνα τα σκότη και διαβαίνεις,
ανέγγιχτη τον κόσμον αγγίζει μουσική
και της καρδιάς τα πέταλα ροδίζουν,
άνθος όμορφο ζεσταίνεται στον ήλιο.
Λευκάνθηκαν οι άνθρωποι στο αίμα του αρνίου.
Θεέ μου ανέρχεσαι λυπημένος,
αν και για όραση εξακολουθείς να έχεις τη συγχώρηση.
Ω θλίψη των ματιών του Κυρίου μου,
της αιωνιότητας ο κάματος,
έχω πολύ συνεργήσει για να υπάρχεις,
είναι πολύ σ᾽ εμένα το μερίδιο της ανομίας.
Ανοίγει ένα τριαντάφυλλο, πάω και το ρωτώ:
Πού έκρυψαν τον ήλιο;
Πλησιάζω τη θάλασσα και της λέω:
Είσαι βαθειά και με τα μυστικά μεγάλη σου η σχέση.
Λυτρώνεται ο άνθρωπος;
Απαντά το λουλούδι: «Θα χαθούμε»
κι η θάλασσα με αχ αναταράζεται.

Από τα Ποιήματα του Νίκου Καρούζου, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Το νου σου

Αμαρτία είναι να ακυρώνεις το ανεπανάληπτο ταξίδι της ψυχής σου.

Από το Όλα είναι δρόμος του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου, εκδ. Αρμός Ολόκληρη η ανάρτηση...

Άνθρωπος των άκρων

Ὄχι σάν τούς ἄλλους. Μοναδικός ἀκόμη καί στόν τρόπο πού μοίραζε ἀγάπες κι ἐχθρότητες στόν ἴδιο ὑπερθετικό. Ἀπό εὐγενές κοίτασμα ὁ ἴδιος, οὔτε πού τοῦ πέρασε ποτέ ἀπ' τό νοῦ πώς ἕνας διαφορετικός τρόπος ζωῆς μποροῦσε νά ὑπάρξει. Στίς δύσκολες στιγμές πού συνέπεσε νά περάσουμε τοῦ ἐστάθηκα μία φορᾶ καί μοῦ ἐστάθηκε δέκα. Τέτοιας καρδιᾶς μόνον οἱ ἄνθρωποι τῶν ἄκρων γίνονται, καί ἦταν τῶν ἄκρων.

Γι' αὐτό καί, πάνω στή φόρα πού ἔπαιρνε γιά νά κυριαρχήσει στά πράγματα, κόπηκε πολλές φορές μέχρις αἵματος, καί πάνω στό μέταλλο, καί πάνω στό κρύσταλλο, πού ἐνίοτε καί κατά καιρούς ἤμασταν ἐμεῖς οἱ ἄλλοι. Πολλές φορές ἔδειχνε πώς ἤξερε νά φιλιώνει μέ τόν ἐχθρό καί ν' ἀντιμάχεται τό φίλο του, νά χάνει γενναιόδωρα, καί ἄς εἶναι καλά ἡ ζημία. Τό θέμα γι' αὐτόν ἦταν νά διευθετεῖ σωστά τόν κίνδυνο καί νά ἀδιαφορεῖ γιά τίς ἑκάστοτε προκλήσεις τῶν καιρῶν.

Στό βάθος δέν βρισκόταν ἕνας ἄνθρωπος πού νά τοῦ μοιάζει. Καί σ' αὐτό μοιάζαμε.

Από Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Προσανατολισμός

«Ὅλα τά ποτάμια πού κυλοῦν ὁρμητικά ἤ ράθυμα ἔχουνε μία μονάχα νοσταλγία: τή θάλασσα»

Από το «Εν γη αλλοτρία» του π. Στυλιανού Χαρκιανάκη, εκδόσεις Ερμής Ολόκληρη η ανάρτηση...

Εγώ υπάρχω

Κάτω απ’ την κυανή αιχμαλωσία του ουρανού
είμαι ο ταμίας της τύχης μου.
Φίλος του νερού άνωθεν
κι ο ουρανός
συνάλλαγμα της ταπεινώσεως.

Από τα «Ποιήματα» του Νίκου Καρούζου, εκδ. Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Άλλο Ένα Καλοκαίρι

Για σκέψου να μην πρόφταινα
κι αυτό το καλοκαίρι
να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό
να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις
ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας
να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ
να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν
να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω
να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά
ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου
να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές
ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά
ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους
ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.
Έτσι καθώς τα πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι
λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα
για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά
– άσε να δούμε και για παραπέρα.

Από τα Ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου, εκδόσεις Κέδρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Αμαρτία

Ἁμαρτία σημαῖνει: Νῦν χωρίς τό ἀεί.

Από το"Πελεκάνοι ερημικοί"του Στέλιου Ράμφου, εκδόσεις Αρμός Ολόκληρη η ανάρτηση...

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και μένα

Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθρώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.

Από τα Ποιήματα της Κικής Δημουλά, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τα θραύσματα

Τα θραύσματα τα διασκορπιζόμενα ασπλάχνως
Στις οδούς και τις ρύμες της υφηλίου οικουμένης
Πατούμενα υπό πάντων ως μη όντα
Συλλέγονται και συντίθενται ευλαβώς
Από χέρια ικανά μαΐστορος σε μορφές ψηφιδωτές
Κάλλους αφθίτου
-Συνειρμική μετάβαση στο μυστήριο του σπόρου του σίτου
Που πρέπει πρώτα να πέσει και να αποθάνει εις την γην
Για να αποφέρει καρπόν αγλαόν και χρυσένδυτον-
Στο σκοτάδι της πιο βαθειάς νύχτας κυοφορείται
Κρυφίως η πλησμονή του φωτός
Όπως σαφώς μαρτυρείται στα ευμεγέθη μάτια
Των νοσταλγών της Ογδόης Ημέρας
Των ευαγγελιζομένων επ’ ελπίδι
Ότι η ζωή θα ανατείλει τρισένδοξη
Εκ της κοιλίας του μνήματος.

Τα «θραύσματα» είναι ποίημα του Κωνσταντίνου Μπιμπή Ολόκληρη η ανάρτηση...

Η πείρα

Μή μέ πιστεύετε ὅσο γερνῶ τόσο λιγότερο καταλαβαίνω, ἡ πείρα μου ξέμαθε τόν κόσμο

Από το έργο "Τρία ποίηματα σε τιμή ευκαιρίας" του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Παραμονή της Γέννησης

Αμήν αμήν λέγω, Κύριε,
συγχώρησε την αδυναμία μου,
χώρον χάρισε στην αδυναμία μου, Κύριε,
με την αδυναμία μου να χωρέσω στην έκκληση
της ψυχής μου. Συγχώρεσε
την σκληρή κατάπτωση,
της σκληρότητας ψυχρής την κατάσταση,
της στείρας ψυχρότητας την κατάκτηση,
της σκληρότατης πτώσης τη στάση,
της ψυχής τη στειρότητα.

Εκείνος που δεν γεννά, δεν γεννάται,
δεν αναγεννάται ποτέ, Κύριε,
της Γέννησης «σκήνωσον εν εμοί»,
ο την Σάρραν και την Ελισσάβετ
γονίμους διδάξας, προς δόξαν σου αιώνιαν.

Από τα «Ποιήματα» της Ζωής Καρέλλη, από τις «Εκδόσεις των φίλων» Ολόκληρη η ανάρτηση...

Ο περίπατος

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια χάος είν' η ψυχή μου
που έκοψε με τα δόντια του ο Θεός

άλλοι τα τριγυρίζουν πάνω σε σανίδια
τα δείχνουν
τα πουλάνε
τ' αγοράζουν

εγώ δεν τα πουλώ

οι άνθρωποι
τα κοιτάζουν
με ρωτάνε
άλλοι γελάνε
άλλοι προσπερνάνε

εγώ δεν τα πουλώ

Από τα "ποιήματα" του Μίλτου Σαχτούρη, εκδόσεις Κέδρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Διευκρίνιση

Έπαψαν να σε εξαπατούν, όχι να σ' αγαπάνε, κι εσύ πονάς σαν να έπαψαν να σ' αγαπάνε.

Από τις Φωνές του Αντόνιο Πόρτσια, εκδόσεις Ίνδικτος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου

Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριά ὡς τή θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιό μακριά ὡς τή θύμηση
Ἔλυτρα χρυσά του Αὐγούστου στόν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μέ φύκια ἤ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τό σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, πού διαβάζει ἀκόμη στήν εἰρήνη
τοῦ κόλπου τῶν νερῶν Ἔχει ὁ Θεός

Περάσανε τά χρόνια φύλλα ἤ βότσαλα
Θυμᾶμαι τά παιδόπουλα, τούς ναῦτες πού ἔφευγαν
Βάφοντας τά πανιά σάν τήν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα
Κι εἶχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μές στά στήθια.

Από τους Προσανατολισμούς του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Παντοτινές δεκαεφτά Ιουλίου

Τώρα πού ὁ νοῦς ἀπαγορεύεται καί οἱ ὧρες δέ γυρίζουν
Ἀπό κῆπο σέ κῆπο ἡ σκέψη μου
Δειλή σάν τριανταφυλλιά πρωτάρα
Ποῦ ἁρπάζεται ἀπ' τά κάγκελα
Δοκιμάζει ἀπαρχῆς ν' ἁρμόσει πάλι
Μέ σταγόνων σφῆνες λαμπερῶν
Τά παμπάλαια πράσινα καί τά χρυσά κεῖνα πού μέσα μας
Ἔχουν παντοτινές δεκαεφτά Ἰουλίου
Ν' ἀκουστεῖ καί πάλι τῆς Ἁγίας Μαρίνας τό νερό στίς πέτρες
Ὁ ὕπνος πού μυρίζει ζευγάρι ἀγκαλιασμένο
Ἡ φωνή
            μία φωνή σάν τῆς Μητέρας
Καί ξανά ξυπόλυτη νά βγεῖ νά περπατήσει
Πάνω στίς πλάκες τοῦ Μεσολογγιοῦ ἡ Ἐλευθερία
Ἔτσι καθώς τήν ἐχαιρέτησε γιά λόγου μας -καλή του ἡ ὥρα-
Ὁ ποιητής καί κάναμε ἀπό τότε Ἀνάστα

Από τους «Προσανατολισμούς» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τι είναι η χάρις

Τι είναι η χάρις; Το χαμόγελο του ημιτελούς...

Γιάννης Σκαρίμπας Ολόκληρη η ανάρτηση...

Ο αναπόφευκτος χαμός

Αναρωτιέμαι πολλές φορές, μετά τον θάνατο ενός ζευγαριού πού πάνε τα τρυφερά τους λόγια, αυτά που ψιθύριζαν μονάχα μεταξύ τους για χρόνια, αυτά που δεν κατέγραψε ποτέ κανείς, ο κώδικάς τους ο ιδιωτικός, ο ερμητικός, τα λόγια που φτιάχτηκαν απ' τα υγρά του έρωτα καθώς σταγόνες στέγνωναν στο στήθος και στην κοιλιά. Οι λέξεις τους οι μικρές, οι χαϊδευτικές, τα παρατσούκλια του έρωτα που μοιάζουν με γουργουρητά περιστεριών, τα προσωνύμια εκείνα που μπεμπεκίζουν, που ακούγονται στ' αυτιά των άλλων γελοία αλλά δεν είναι, λέξεις που τυχόν δεν υπάρχουν αλλά είναι παραφθορές άλλων, λόγια που τα φούρνισαν οι δικοί τους στεναγμοί και οι δαγκωματιές τους σε λαιμούς και τρυφερά αυτιά. Πού πάνε όλα αυτά μετά τον θάνατο; Δεν είναι λόγια προσευχής να τα φυλάξουν οι άγγελοι ούτε ποιήματα εμπνευσμένων ανδρών για να σκύψουν πάνω τους ύστερα από χρόνια οι σοφοί. Θρηνώ για τον χαμό τους τον αναπόφευκτο.

Από την Ανεμώλια του Ισίδωρου Ζουργού, εκδόσεις Πατάκης Ολόκληρη η ανάρτηση...

Ισόβια ευθύνη

Θα είσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει.

Από τον "Μικρό Πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιν Εξυπερύ, εκδ. Πατάκης Ολόκληρη η ανάρτηση...

Ο άνεμος κι η Άνοιξη

Ὁ ἄνεμος ρέει μέσα στήν καρδιά μας
Σάν οὐρανός πού ἔχασε τό δρόμο
Δέντρα προσπαθοῦν νά τοῦ δέσουν τά χέρια
Ἀλλά μάταια κοπιάζουν
Ὁ ἄνεμος ἀναπνέει μέσα στήν καρδιά μας
Σάν στρατός πού ὁρμάει στόν ἀγῶνα
Τόν καλωσορίζει ἡ ἄνοιξη στήν κοιλάδα
Τόν χαιρετᾶνε τ᾿ ἀρώματα τῆς γῆς
Ἡ ἄνοιξη εἶναι μία παρθένα πού δέν τήν ξέραμε
Καί ὅλους μᾶς φίλησε μέ θάρρος προτοῦ τό ζητήσουμε
Τώρα ἀγκαλιάζει τόν ἄνεμο καί κάνει σάν τρελή
Κι ἀναγκάζει κι ἐμᾶς νά τόν ἀγαπήσουμε

Από τα Ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη, εκδόσεις Ζήτρος Ολόκληρη η ανάρτηση...

Γενναιοδωρία

Χαράξου κάπου μέ ὁποιονδήποτε τρόπο καί μετά πάλι σβήσου μέ γενναιοδωρία.

Από τη Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος Ολόκληρη η ανάρτηση...