Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Θεολογία και Ψυχιατρική σε διάλογο

Όσες φορές διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο ολοένα ανακαλύπτω νέα θησαυρίσματα. Πρόκειται για την έκδοση των πρακτικών (Ιανουάριος 1999) μιας ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1994 στη Θήβα από την Μητρόπολη της περιοχής.

Το βιβλίο κατά καιρούς δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις αλλά και ιδιαίτερα κολακευτικές κριτικές. Η όλη δυσκολία του εγχειρήματος υπήρξε η γεφύρωση των δύο χώρων, θεολογίας και ψυχιατρικής, μέσα από μια ιδιαίτερα φιλότιμη προσπάθεια ανθρώπων από τον χώρο της επιστήμης και της εκκλησίας. Ο διάλογος οδήγησε σε σημαντικά συμπεράσματα και εκλαΐκευση πολλών σημαντικών γνώσεων και από τους δυο χώρους. Εφόσον και οι δυο υπηρετούν τον άνθρωπο είναι άστοχο να μιλάμε για διαμετρικές αντιθέσεις μολονότι βέβαια ο τρόπος προσέγγισης και ερμηνείας πολλών δεδομένων της ανθρώπινης περιπέτειας είναι σαφώς διακριτός.

Δεν θα πρέπει βέβαια να λησμονούμε πως στο συγκεκριμένο έργο προσφέρεται με χαρακτηριστικά καταληπτό τρόπο η έννοια του προσώπου στον χώρο της θεολογίας, μέσα από την διατύπωση του Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα, μια προσέγγιση που πλέον διεκδικεί την ταυτότητα του κλασσικού. Σε αρκετά σημεία ωστόσο η γλώσσα του κειμένου έχει ορισμένες επιστημονικές ορολογίες και διατυπώσεις από τον χώρο της ψυχιατρικής που μπορούν να παρακολουθήσουν ευκολότερα οι επιστήμονες του χώρου.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου παρατίθενται και οι συνεδριάσεις της ολομέλειας των ομάδων που παρακολούθησαν τις αρχικές εισηγήσεις. Εκεί εκφράζονται απλοί ομιλητές μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες μεγεθύνοντας το εύρος των βιωματικών αποκαλύψεων για τον αναγνώστη. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως το ύφος του κειμένου μεταφέρει αρκετές πτυχές από τον εκκλησιαστικό χώρο, πιθανότατα γιατί η ημερίδα υλοποιήθηκε υπό την ευθύνη της Μητρόπολης Θηβών με εισηγητές που είχαν λίγο ή πολύ σχέση με τον εκκλησιαστικό χώρο.

Θα ήταν σίγουρα σφάλμα εάν δεν σημειώναμε την σημαντική διαφοροποίηση των δυο προσεγγίσεων όπως αναφέρονται στο βιβλίο. Έτσι λοιπόν, μολονότι και οι δυο χώροι υποστηρίζουν την ανθρώπινη παρουσία, η θεολογία ενσωματώνει σε αυτή την προσέγγιση και τον Θεό κάνοντας λόγο για Θεανθρωποκεντρικό προσανατολισμό, κάτι που αδυνατεί να εξηγήσει επιστημονικά ο χώρος της ψυχοθεραπείας. Εάν οι δυο χώροι εξακολουθήσουν να πορεύονται με παράλληλους υπεροπτικούς μονολόγους τα αποτελέσματα θα είναι φτωχά. Εάν δεχτούμε πως ο ένας χώρος μπορεί πρώτα να ακούσει κι έπειτα να συνδιαλαγεί γόνιμα με τον άλλον, υπάρχει ελπίδα να βγουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τον σκοπό που υπηρετούν.

Η «Θεολογία και Ψυχιατρική σε διάλογο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας
Ολόκληρη η ανάρτηση...

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Ο περίπατος

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια χάος είν' η ψυχή μου
που έκοψε με τα δόντια του ο Θεός

άλλοι τα τριγυρίζουν πάνω σε σανίδια
τα δείχνουν
τα πουλάνε
τ' αγοράζουν

εγώ δεν τα πουλώ

οι άνθρωποι
τα κοιτάζουν
με ρωτάνε
άλλοι γελάνε
άλλοι προσπερνάνε

εγώ δεν τα πουλώ

Από τα "ποιήματα" του Μίλτου Σαχτούρη, εκδόσεις Κέδρος
Ολόκληρη η ανάρτηση...