Της καληνύχτας τα φιλιά

Κι ύστερα θα έρθει το τέλος όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Οι άνθρωποι γύρω μου θα μαζευτούν ανταλλάσσοντας ευχές και φιλιά, θα μοιραστούν προσδοκίες και ελπίδες, θα αποχαιρετήσουν εύκολα τον χρόνο που πέρασε, το παλιό πεθαίνει πάντα τόσο ανέξοδα, τόσο εύκολα, το νέο είναι πάντα τόσο άγνωστο, τόσο ελπιδοφόρο, αιώνια τόσο καλύτερο από το παρελθόν!

Ύστερα οι άνθρωποι γύρω μου θα συναθροιστούν γύρω από τη βασιλόπιτα, από το εορταστικό τραπέζι, νέες ευχές, νέες ελπίδες, νέα βλέμματα, νέα χτυποκάρδια, νέοι άνθρωποι, τόσοι νέοι ωραίοι άνθρωποι, ο νέος χρόνος είναι υπέροχος, κάθε νέος χρόνος είναι υπέροχος, χρόνια πολλά, καλή χρονιά, καλύτερη από τη προηγούμενη, από τις προηγούμενες αυτός ο χρόνος είναι ο καλύτερος σίγουρα θα είναι ο καλύτερος, καλή χρονιά, ναι αυτή αναμφίβολα θα είναι η καλύτερη χρονιά!

Έπειτα τα πρώτα δευτερόλεπτα του χρόνου θα γίνουν λεπτά, τα λεπτά ώρες, οι ώρες στιγμές, οι στιγμές ώρες, κάτι πιο λίγο από χρόνο, από τα τόσα χρόνια που χωράνε στη μια και μοναδική ζωή. Η ώρα θα είναι περασμένη, πρέπει να φύγω, γιατί κάθε χρόνο πάντα φεύγω πρώτος; Νέες ευχές, νέα φιλιά, νέες ελπίδες, νέες προσδοκίες χρόνια πολλά, καλή χρονιά, καλύτερη από τη προηγούμενη, από τις προηγούμενες αυτός ο χρόνος είναι ο καλύτερος σίγουρα θα είναι ο καλύτερος, καλή χρονιά, ναι αυτή αναμφίβολα θα είναι η καλύτερη χρονιά! Της καληνύχτας τα φιλιά έχουν αλήθεια μια γλύκα τόση που κρύβουν όμορφα και τόσο πρόχειρα την χιονισμένη πίκρα και τον αγέραστο φόβο απ’ τον καθένα, ακόμη κι από τον πιο καλά κρυμμένο αγαπημένο μου εαυτό.

- Για μισό λεπτό! Ναι, εσύ άνθρωπε των σαράντα σχεδόν πρωτοχρονιάτικων φιλιών για περίμενε λίγο, για μισό λεπτό, μισό λεπτό, ανάμεσα στα τόσα αναρίθμητα του νέου χρόνου, μόνο μισό λεπτό. Σε σένα μιλώ. Πού νομίζεις πως πας; Γιατί φεύγεις, αλήθεια πάντα πρώτος, από εκεί που πρέπει να μένεις ως το τέλος; Δεν σου έχει πει κανένας αναθεματισμένος δικός σου άνθρωπος πως το πιο σημαντικό που έχεις να πεις το εξομολογείσαι σε μια αγκαλιά και ίσως για μια και μόνη φορά όσο ζεις;

Δεν σου έχει πει κανένας πως το παρελθόν σου, που τόσο εύκολα προσπερνάς, είναι αυτό που πριν ένα χρόνο σε τούτη τη σκηνή ακριβώς, έταζες όρκους σαν σε εικόνισμα σε κάποιο μακρινό αγαπημένο ξωκλήσι; Το ξέχασες κιόλας ε; Ξέχασες τις ελπίδες σου, τις υποσχέσεις και το όραμα, τον ίδιο σου τον εαυτό, ακόμη κι αυτόν το ξέχασες πως έφτασε σήμερα σ’ αυτά τα φιλιά της καληνύχτας επειδή μέρα μέρα τόσο καιρό ανέπνεε όνειρα κι αισθήματα σε τούτο το σάρκινο έλυτρο; Πόσο εύκολα σε έμαθαν να συγκρίνεις πράγματα ανόμοια, ανθρώπους ανόμοιους, ζωές ανόμοιες, ιστορίες ξένες, πόσο εύκολα έμαθες ανόητε εύκολα να συγκρίνεις…

Θυμάσαι τις πίκρες που σου έδωσα, τις διαψεύσεις, την αβάσταχτη απογοήτευση, τη ρουτίνα, την μονοτονία, τη λύπη και τον πόνο; Ξέρεις όμως γιατί απ’ τη ζωή σου δεν θα βγω; Γιατί δίχως αυτά δεν θα ήσουν εσύ τόσο πιο όμορφος από την ασχήμια της πίκρας, τόσο πιο δυνατός από την αδυναμία των διαψεύσεων, τόσο πιο ευχάριστος από την δυστυχία της αβάσταχτης απογοήτευσης, τόσο πιο νέος από τα γηρατειά της ρουτίνας, τόσο πιο φωτεινός από το σκοτεινό αδιέξοδο της μονοτονίας, τόσο πιο σίγουρος για τη ζωή από την ύπουλη δειλία της λύπης και τόσο πιο αληθινός για εσένα από τις ελεεινές υποσχέσεις του ψεύτικου πόνου. Σου έδωσα τα πάντα για να ξέρεις ποιος είσαι, πού πηγαίνεις και γιατί. Τα ξέχασες ε; Τα ξέχασες…

Κάτι τελευταίο λίγο πριν το τελευταίο φιλί της καληνύχτας. Σκύψε λίγο να με ακούσεις. Αυτό πρέπει να στο πω ψιθυριστά. Της καληνύχτας τα φιλιά, δεν είναι δώρα, δε φεύγω απόψε κι απ΄ τη ζωή σου δεν θα βγω. Όσα χρόνια και αν περάσουν εδώ θα μείνω θα σε κρατάω αγκαλιά, θα σ’ ανακρίνω. Δε πάω πουθενά δίχως εσένα. Σε κάθε νέα χρονιά πίσω από τα φιλιά για το νέο χρόνο θα κρύβονται αυτά τα αναθεματισμένα, αυτά τα πανέμορφα και τόσο δυσβάστακτα να δώσεις σε κάποιον αληθινά έξω από σένα, φιλιά της καληνύχτας. Η σχέση μας θα είναι ισόβια μισή. Το άλλο μισό το δικό σου σε κάθε τι καινούριο που ζεις θα το κουβαλάω εγώ στο παρελθόν σου, θα γίνεσαι ό,τι κάθε μέρα άφησες πίσω σου, ό,τι αγάπησες, ό,τι μίσησες, ό,τι κράτησες κι ό,τι άφησες. Την υπόλοιπη ζωή σου την έχω εγώ, εσύ έχεις δικό σου μόνο το όμορφο παρόν. Το τόσο όμορφο, λίγο και εύθραυστο, πολύτιμο παρόν. Της καληνύχτας τα φιλιά δεν είναι δώρα… Δεν σου χαρίζω τίποτα. Μου ανήκει το παν, εκτός από αυτό που τώρα ζεις, για λίγο όμως, μόνο για λίγο. Αν μ’ αγαπάς πρόσεχε τι ζεις. Αν περισσότερο αγαπάς τον εαυτό σου πάλι πρόσεχε τι ζεις.

- Καλή χρονιά …

- Καλή χρονιά! Εδώ να μείνεις της καληνύχτας τα φιλιά … μη μου τα δίνεις…