Τί αισθάνεστε για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας;
Ήταν μια παράλογη διαδρομή, που, λογικά και μαθηματικά, θα οδηγούσε στην καταστροφή μας. Δεν υπήρξε ποτέ η παιδεία, ούτε η γνώση, ούτε η καλλιέργεια, ώστε να κατευνάσουμε την πείνα για κατανάλωση, και τώρα βρεθήκαμε σε σπίτια με 5 τηλεοράσεις και χωρίς φαγητό. Με 10 τζιν και χωρίς δουλειά.
Ο μέσος έφηβος κυκλοφορεί με κινητό τελευταίας τεχνολογίας, γιατί απλά αυτό είναι το ιδανικό του και αυτό αναγνωρίζει ως “ένταξη” στο κοινωνικό σύνολο. Σε αυτήν την κοινωνία, η ευθύνη είναι σε μεγάλο ποσοστό στην παιδεία, που “ρημάζει” και παραπαίει ανάμεσα σε πολιτικές σκοπιμότητες και ημιμάθεια “ειδημόνων”. Οι “ειδήμονες” που νομίζουν ότι δημαγωγούν, φτιάχνοντας παιδιά χωρίς ιδανικά, άξια για παγκόσμιους όχι πολίτες, αλλά υπόδουλους των εκάστοτε κυβερνήσεων, Αυτοί οι “ειδήμονες” είναι οι πιο επικίνδυνοι και στις πιο ενδεδειγμένες θέσεις.
Δεν ανησυχώ για τον αγρότη, που ξυπνάει τα χαράματα και λιώνει κάτω από τον ήλιο ή τις βροχές. Δεν ανησυχώ για τον εργάτη, που δουλεύει σκληρά και έχει απόλυτη επίγνωση της προσφοράς και της ζήτησης. Ανησυχώ πολύ για όλους εμάς, που νομίζουμε ότι ξέρουμε κάτι καλυτέρα και που νομίζουμε ότι φτιάχνουμε πολιτισμό μέσα στα μαγαζιά που αυτοαποκαλούνται music hall, μέσα στη μουσική που, χωρίς καμία αρμονία, κάνουμε δήθεν κουλτούρα, επειδή λέμε μια φράση με πειστικό τρόπο, αλλά όχι αληθινό, επειδή το κοινό διψάει, αλλά πραγματικά δεν ξέρει για τί πράγμα διψάει ακριβώς, επειδή η υποκουλτούρα της ίδιας του της ζωής ακμάζει ανενόχλητη.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για όσα αισθάνομαι και βλέπω, για όσα πονάω, μα πιο πολύ θέλω να φωνάξω: ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας να δουν την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ας τα εμποτίσουμε με το σαράκι της αμφισβήτησης και όχι της ισοπέδωσης. Να μάθουν να αναρωτιούνται και να ψάχνουν διαρκώς, όχι να βολεύονται, ούτε να χειραγωγούνται από εμάς, γιατί αυτό θα συμβεί και αύριο στη δική τους κοινωνία. Ελεύθεροι και δυνατοί άνθρωποι, με άποψη και επιχειρήματα. Τί είναι όλα αυτά; Παιδεία.
Τί έχει να μας διδάξει αυτή η δοκιμασία;
Τα διδάγματα δεν ξέρω τι όφελος έχουν, όταν δεν υπάρχει το επίπεδο να τα κατανοήσεις. Τότε είσαι καταδικασμένος να επαναλάβεις τα ίδια λάθη. Και η ιστορία στην Ελλάδα το έχει αποδείξει περίτρανα. Δε μάθαμε ποτέ, διότι πάντα τρέχαμε να προλάβουμε το “τραίνο” της Ευρώπης. Για ποιο λόγο κανείς δεν ξέρει. Και “πηδήξαμε κεφάλαια γνώσης” πολύ σημαντικά. Κεφάλαια, που μόνο ο χρόνος μπορεί να εμπεδώσει και να παράσχει τη γνώση για τα επόμενα βήματα εξέλιξης.
Η Ελλάδα, εμείς, δεν είχαμε ποτέ αυτόν τον χρόνο ή αυτήν τη δυνατότητα. Έτσι, μοιραία γίναμε ουραγοί μιας Ευρώπης, που τρέχει με την ταχύτητα του φωτός σε έναν δρόμο, που ούτε η ίδια ξέρει που πάει, αλλά έχει δημιουργήσει τις συνθήκες προστασίας για παν ενδεχόμενο. Εμείς δεν έχουμε τέτοιες δικλείδες. Θα είμαστε, λοιπόν, τα θύματα της επιπολαιότητας και της ημιμάθειάς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου