Για όλα τα χρόνια που θα περάσουν

Σ’ ἀκολούθησα, ἀπ’ τ’ ἀνοιχτό παράθυρο ἐρχόταν ἡ εὐωδία τοῦ κήπου (ὤ, θά ‘μαστε νεκροί κι ἡ ἄνοιξη θά ’ρχεται πάλι καί πάλι) – σέ πλησίασα, μέ κοίταξες στά μάτια καί τότε σέ φίλησα, σέ φίλησα γιά ὅλα τά χρόνια πού θά περάσουν, γιά ὅλες τίς ἐλπίδες πού θά χαθοῦν, σέ φίλησα καί σέ κράτησα πάνω μου.

Από τις «Βιολέτες για μια εποχή» του Τάσου Λειβαδίτη, εκδόσεις Κέδρος