Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Αλλάζει ο άνθρωπος;

Όταν έκλεισα την τελευταία σελίδα του βιβλίου ήμουν αποφασισμένος να απελευθερώσω, σαν τους ασκούς του Αιόλου, όποια διάθεση ή υποψία αλλαγής τριγυρνούσε στο μυαλό μου. Θυμήθηκα όμως αυτή την φράση, από τις εισαγωγικές στο βιβλίο, πως η αληθινή αλλαγή εάν δεν έχει διάρκεια δεν είναι αλλαγή αλλά κάτι άλλο, ενθουσιασμός, πυροτέχνημα, απόδραση και χίλια δυο άλλα αλλά σίγουρα όχι αλλαγή. Και κάπως έτσι είπα να προχωρήσω με τον σωστό τρόπο.

Έχω την εντύπωση πως η ανάγνωση του νέου βιβλίου του κ. Καραγιάννη ισοδυναμεί με πολλές ώρες ψυχοθεραπείας. Όχι με τους ανόητους, επικίνδυνους και ανέξοδους ψυχολογισμούς του κάθε ανώριμου σταυροφόρου του διαδικτύου. Με την ευθύνη της ριζικής ανατροπής που γίνεται ισόβια στάση ζωής. Όχι αλλάζω σήμερα, αλλάζω για μια μέρα, δέκα μέρες, ένα μήνα, ένα χρόνο. Αλλάζω τώρα και υποστηρίζω την αλλαγή μου καθημερινά και ισόβια. Και εάν η πορεία μου φτάσει σε αδιέξοδο πάλι αλλαγή, κι αν φτάσω σε γκρεμό πάλι αλλαγή. Ο Καβάφης το είχε πει χρόνια πριν, η ζωή είναι ταξίδι. Είτε το λες Ιθάκη είτε οτιδήποτε άλλο, το λιμάνι είναι το τέλος, η πορεία είναι για μια ζωή.

Αυτό που με ενθουσίασε στο βιβλίο είναι το βάθος των σκέψεων και των εμπειριών του συγγραφέα σε σημείο που σε κάθε σελίδα να ανακαλύπτει κανείς νέες δυνατότητες και νέους δρόμους για να πραγματώσει την αλλαγή. Ο κ. Καραγιάννης δεν κρύφτηκε πίσω από λέξεις ή εύκολες συνταγές. Μιλάει για επανάσταση αλλά για μια επανάσταση με θύματα. Τα θύματα ενός παλιού εαυτού ενός προβληματικού χαρακτήρα ή περιβάλλοντος που πρέπει να προχωρήσει ή να μείνει στο τέλμα και να βουρκώσει. Δύσκολες κι έμπονες καταστάσεις όπως για κάθε τι που αξίζει.

Σε πολλά σημεία των κεφαλαίων ανακάλυψα το προσωπικό ύφος, την έμπρακτη αγαπητική διάθεση του ψυχοθεραπευτή που βοηθάει επειδή αγαπά κι όχι επειδή πληρώνεται. Διέκρινα τον άνθρωπο με τη βαθιά καρδιά κι όχι τον επιτυχημένο επαγγελματία στον τομέα του. Μέσα από τα κλινικά παραδείγματα που παρατίθενται στο βιβλίο θυμήθηκα δικές μου ανάλογες καταστάσεις, είδα εμπόδια και δρόμους, το σωστό και το λάθος, τον τρόπο εν τέλει να κάνεις την ελευθερία προορισμό για το μέλλον κι όχι διέξοδο από ένα πρόβλημα.

Λυπήθηκα λίγο που δεν είχα διαβάσει το έργο αυτό νωρίτερα. Όχι γιατί πλέον είναι αργά για αλλαγές αλλά γιατί πιθανότατα θα είχα προλάβει τα βήματα στον λάθος δρόμο του χθες. Παλιότερα πίστευα πως μόνο δυο χρόνοι υπάρχουν, το παρόν και το αργά. Πλέον αναρωτιέμαι. Ψάχνω την μελλοντική πιθανότητα να ζει κανείς από τώρα το μέλλον του. Αγώνας και αλλαγή. Ευθύνη και αλλαγή.

Ευχαριστούμε τον κ. Καραγιάννη για την, για άλλη μια φορά, κατάθεση της ψυχής και των γνώσεών του σε ένα βιβλίο. Ευχαριστούμε για τους δρόμους που φώτισε και την εμπιστοσύνη που ενέπνευσε. Ευχαριστούμε για την αναγνωστική ψυχοθεραπεία!

Το Αλλάζει ο άνθρωπος; του Δημήτρη Καραγιάννη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός

Δεν υπάρχουν σχόλια: