Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Γνωριμία

Όλα στη ζωή είναι ζήτημα φωτός! Αυτό το φως επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας. Αυτή την ιδιαίτερη λάμψη απ’ ό,τι όμορφο θέλετε να κάνουμε κοινό κτήμα ή ό,τι άσχημο επιθυμείτε να αλλάξουμε. Ζητώ πρώτα να μπω στην ψυχή του διπλανού μου δίχως λασπωμένα παπούτσια και μαζί «να παλινορθώσουμε τα τρομερότερά μας όνειρα, δίνοντάς τους σάρκα και αίμα από τη σάρκα και το αίμα μας, δοκιμάζοντας μια συνεννόηση των καρδιών». Γι’ αυτό και το «Υπουργείο Ονείρων». Το υπουργείο ως διάκονος του προσωπικού μας θαύματος και τα όνειρα ως αφετηρία δράσης για τη δημιουργία ενός κόσμου αληθινού κι όμορφου που επιτέλους πρέπει να βγει στην επιφάνεια.

Θέλω να προσκαλέσω τον καθένα από εσάς σε μια πορεία που η ζωή δεν έχει ακόμη δοκιμάσει. Να αφήσουμε πίσω την καθημερινότητα που αναγκαζόμαστε να ζούμε και φωτεινοί να εισέλθουμε σε μια πραγματικότητα στην οποία θα επιθυμούσαμε να ζούμε. Να πάψουμε να νοσταλγούμε την Ελλάδα αλλά να χαιρόμαστε που ζούμε σε αυτήν.

Αν πιστεύετε σε μια ιδανική επικοινωνία ελάτε να την προσπαθήσουμε μαζί. Να γευτούμε την επικοινωνία αυτή που «να νιώθεται ολοκληρωτικά όπως η ζεστασιά ή το κρύο, συγκλονιστικά όπως ο έρωτας ή ο τρόμος, μυστηριακά όπως η βουή του δάσους ή της θάλασσας». Ας μεγαλώσουμε το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που σκέφτονται όπως δρουν και σε αυτούς που δρουν όπως σκέφτονται. Γύρω μας υπάρχει ένας κόσμος καλύτερος. Ελάτε να τον ανακαλύψουμε!

Ο υπουργός ονείρων

4 σχόλια:

da Vinci είπε...

ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΜΑΣ! ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Ανώνυμος είπε...

Όταν ο Υπουργός μας ανακοίνωσε την «ίδρυση» του υπουργείου του απογοητεύτηκα. Ελάχιστα τον γνωρίζω αλλά η αμυδρή εικόνα που είχα για εκείνον δε συμπαρομαρτούσε με παιχνίδια διαδικτύου, τέτοια τουλάχιστον που έως τώρα είχα συναντήσει. Και γιατί ένας ακόμα άνθρωπος, και μάλιστα υπεράνω υποψίας, επέλεξε μια απρόσωπη, αβιοτική επικοινωνία σε δεύτερο χρόνο, που μιμείται τη ζωντανή, είτε από ανάγκη, είτε από…μόδα.
Και κάνω αυτή την εισαγωγή, εξομολογούμενη και απολογούμενη, για να υπογραμμίσω την ευχαρίστηση που πήρα πλοηγούμενη σε αυτόν τον ηλεκτρονικό παράδεισο που προσκλήθηκα. Γιατί ίσως Συνάντησα πολύ περισσότερους ανθρώπους και πολύ γονιμότερους διαλόγους από αυτούς που έχω καταφέρει να κάνω δια ζώσης εδώ και αρκετό καιρό. Διάβασα ακόμα και το άρθρο του Αρκάδα Δημήτρη που από χρόνια είχα να ακούσω νέα του.
Έτσι θυμήθηκα ένα απόσπασμα από το «Γράμματα σ΄ένα νέο ποιητή» του Rilke που περίπου λέει (από μνήμης δυστυχώς): Αν υπάρχουν τρόμοι και γκρεμοί στον κόσμο μας, είναι τρόμοι δικοί μας… Χρειάζεται πίστη, εργατικότητα και εμπιστοσύνη… Πως θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους δράκους των παραμυθιών που την κρίσιμη στιγμή μεταμορφώνονται σε πριγκηπέσες; Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να΄ναι πριγκηπέσες που προσμένουν την ώρα να μας δουν όμορφους και τολμηρούς».
Σε ό,τι «δράκους» μπορεί να συναντούμε (ο κακός μας εαυτός, οι κακοί άλλοι, οι ανίεροι ιερείς, οι ασυνείδητοι καθηγητές, το τερατώδες διαδίκτυο κ.α )υπάρχει μια σπίθα φωτός όντως. Είναι μαγικό. Στη φυσική πλέον λέμε ότι δεν υπάρχει καν η έννοια του κενού. Και η ύλη, έστω και «αόρατη», μετατρέπεται σε ενέργεια-φως (Θείος Αλβέρτος). Και αφού όπου υπάρχει φως δεν υπάρχει σκοτάδι, ας κρατάμε τα μάτια ανοιχτά. Αν δεν το βλέπουμε, ας το αναζητούμε.
Σε μένα τα λέω, να τα ακούω, και απλά σας καθιστώ μάρτυρες. Δράττω την ευκαιρία και φέρνω «τα μεταλλεύματα της εντός μου Γης» στην επιφάνεια εκτεθειμένα στη διάβρωση και εξαλλοίωση των ματιών σας (επαγγελματική διαστροφή).
Υπουργέ μου, τα σέβη μου !!!
« Θωμαή»

Ανώνυμος είπε...

poi

Νινεττα Ορατου είπε...

Ψαχνω κι εγω το ψως! Αυτο που καιρο τωρα βασιλευει στις ψυχες μας και στην καρδια μου