«Τὰ τωρινὰ καὶ τ᾿ αὐριανά, βρόχοι καὶ πέλαγα, ὅλασύνεργα τοῦ πνιγμοῦ γιὰ σὲ καὶ ὁράματα τῆς πλάνης
μακρότερη ἀπ᾿ τὴ δόξα σου καὶ μία τοῦ κήπου βιόλα
καὶ θὰ περάσης, μάθε το, καὶ θὰ πεθάνης!»
Κ᾿ ἐγὼ ἀποκρίθηκα: «Ἂς περάσω κι ἂς πεθάνω!
Πλάστης κ᾿ ἐγὼ μ᾿ ὅλο τὸ νοῦ καὶ μ᾿ ὅλη τὴν καρδιά μου
λάκκος κι ἂς φάῃ τὸ πλάσμα μου, ἀπὸ τ᾿ ἀθάνατα ὅλα
μπορεῖ ν᾿ ἀξίζει πιὸ πολὺ τὸ γοργοπέρασμά μου».
Από την «Ασάλευτη ζωή» του Κωστή Παλαμά, εκδόσεις Βλάσση
2 σχόλια:
Επιτέλους διαβάσαμε και Παλαμά σε αυτό το blog! Αν και ξεχασμένος στην εποχή μας είναι από τους αγαπημένους μου. Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου και η Ασάλευτη ζωή είναι εξαιρετικά κείμενα και τα ξεχωρίζω.
Αυτό το γοργοπέρασμα τελικά κάνει τη διαφορά σε ό,τι μένει αιώνια στατικό!
Και οι φωτογραφίες σου όμως απίθανες!!!
Δημοσίευση σχολίου