Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Η ασάλευτη ζωή

«Τὰ τωρινὰ καὶ τ᾿ αὐριανά, βρόχοι καὶ πέλαγα, ὅλα
σύνεργα τοῦ πνιγμοῦ γιὰ σὲ καὶ ὁράματα τῆς πλάνης
μακρότερη ἀπ᾿ τὴ
δόξα σου καὶ μία τοῦ κήπου βιόλα
καὶ θὰ περάσης, μάθε το, καὶ θὰ πεθάνης!»

Κ᾿ ἐγὼ ἀποκρίθηκα: «Ἂς περάσω κι ἂς πεθάνω!
Πλάστης κ᾿ ἐγὼ μ᾿ ὅλο τὸ νοῦ καὶ μ᾿ ὅλη τὴν καρδιά μου
λάκκος κι ἂς φάῃ τὸ πλάσμα μου, ἀπὸ τ᾿ ἀθάνατα ὅλα
μπορεῖ ν᾿ ἀξίζει πιὸ πολὺ τὸ γοργοπέρασμά μου».

Από την «Ασάλευτη ζωή» του Κωστή Παλαμά, εκδόσεις Βλάσση

2 σχόλια:

filologina είπε...

Επιτέλους διαβάσαμε και Παλαμά σε αυτό το blog! Αν και ξεχασμένος στην εποχή μας είναι από τους αγαπημένους μου. Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου και η Ασάλευτη ζωή είναι εξαιρετικά κείμενα και τα ξεχωρίζω.
Αυτό το γοργοπέρασμα τελικά κάνει τη διαφορά σε ό,τι μένει αιώνια στατικό!

Ανώνυμος είπε...

Και οι φωτογραφίες σου όμως απίθανες!!!