Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Τα σύνορα

Ὄχι! Ὄχι! Ποτὲ μὴν ἀναγνωρίσεις τὰ σύνορα τοῦ ἀνθρώπου! Νὰ σπᾶς τὰ σύνορα! Ν'ἀρνιέσαι ὅ,τι θωροῦν τὰ μάτια σου! Νὰ πεθαίνεις καὶ νὰ λές: Θάνατος δὲν ὑπάρχει!

Από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, εκδόσεις Καζαντζάκη

6 σχόλια:

Volta είπε...

Ωραίος ο Καζαντζάκης αλλά εγώ θεωρώ μεγαλύτερη ωριμότητα το να ξέρεις να γερνάς και να αναγνωρίζεις κάθε φορά τα όριά σου.

filologina είπε...

Παρά την μεγάλη αναγνωρισιμότητα του Καζαντζάκη νομίζω πως εδώ σφάλλει. Νομίζω δηλαδή πως πιο ωραίο είναι να χαίρεσαι και να ανοίγεις τα μάτια σε αυτό που έχεις δίπλα σου παρά να το αρνιέσαι. Αυτό μάλλον λέει και για την ζωή σου πολλά.

Volta είπε...

Μπράβο filologina. Μου άρεσε η τοποθέτησή σου.

I.T.A. είπε...

Δεν πρόκειται για αυτοτελές ποίημα, αλλά για ένα απόσπασμα από ένα μεγαλειώδες έργο που αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε (filologina και Volta). Μία από τις αρετές του εν λόγω έργου είναι ότι σχεδόν η κάθε διατύπωση του ποιητή ανατρέπει την προηγούμενη... όχι για να την απορρίψει (ακόμα κι όταν φαίνεται να το κάνει), αλλά για να την "αναγκάσει" να εμπλουτιστεί με την αντίθεσή της, ώστε η ίδια να κερδίσει απ'αυτό. Ουσιαστικά, το κάθε "πιστεύω" οφείλει τα διαπιστευτήριά του στον αντίλογό του. Αυτό που καθιστά τις φράσεις που παρατίθενται εδώ σημαντικές (μέσα στο έργο αυτό του Καζαντζάκη) είναι ότι έχουν προηγηθεί οι αντίθετες "προσταγές" κι έτσι καταλήγουν όλες να υπηρετούν ως ένα κοινό σώμα την αλήθεια, η οποία δεν είναι παρά οι φάσεις/αντιφάσεις της ύπαρξης. Και μόνο τον πρόλογο του βιβλίου να διαβάσετε (δύο σελίδες είναι), θα καταλάβετε ότι συμφωνείτε με τον Νίκο Καζαντζάκη :) Κατάφαση χωρίς άρνηση δεν μπορεί να εννοηθεί από (ανθρώπινο τουλάχιστον) εγκέφαλο. Μακάρι να σας γνώριζα να σας δάνειζα το βιβλίο.

Volta είπε...

Έτυχε και τη διάβασα πρόσφατα. Φτάσε εκεί που δεν μπορείς λέει κάπου. Να είσαι καλά ΙΤΑ. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!

filologina είπε...

Πες πως το δάνεισες I.T.A.