Της Μαίρη Σμικ, «Λόγος στους αποφοίτους της χρονιάς του 1997 του αμερικανικού Πανεπιστημίου Μ.Ι.Τ.»Μέσα σε κάθε ενήλικα κρύβεται ένας ομιλητής αποφοίτων που θέλει απελπισμένα να βγει έξω, ένας βαρετός σοφός που ανυπομονεί να μιλήσει για το νόημα της ζωής σε νέους ανθρώπους, που θα προτιμούσαν να είναι έξω και να κάνουν πατίνια. Αλίμονο. όμως, οι περισσότεροι δεν θα λάβουμε ποτέ την πρόσκληση για να δρέψουμε τους καρπούς των σοφών λόγων μας από ένα κοινό με τηβέννους και ακαδημαϊκά καπέλα. Όμως δεν υπάρχει λόγος να μη διασκεδάσουμε κατασκευάζοντας έναν Οδηγό της Ζωής για Αποφοίτους.
Θα ήθελα να ενθαρρύνω όποιον είναι πάνω από 26 να το δοκιμάσει και σας ευχαριστώ που μου κάνατε το χατίρι να κάνω αυτήν την προσπάθεια.
Κυρίες και κύριοι της τάξης του '97:
Φοράτε αντηλιακό.
Αν έπρεπε να σας δώσω μια μόνο συμβουλή για το μέλλον, αυτή θα ήταν. Τα μακροπρόθεσμα ευεργετικά αποτελέσματα του αντηλιακού έχουν αποδειχθεί από τους επιστήμονες. ενώ οι υπόλοιπες συμβουλές μου δεν βασίζονται αλλού, παρά μόνο στην περιφερόμενη εμπειρία μου. Και τώρα θα σας προσφέρω αυτές τις πληροφορίες:
Απολαύστε τη δύναμη και την ομορφιά των χρόνων σας. Μπα, αφήστε το καλύτερα. Λεν θα μπορέσετε να κατανοήσετε τη δύναμη και την ομορφιά της νιότης σας. παρά μόνο όταν θα έχουν χαθεί. Όμως, πιστέψτε με. σε 20 χρόνια από τώρα, θα κοιτάτε παλιές φωτογραφίες του εαυτού σας και θα σας έρχεται στο νου, με έναν τρόπο που δεν μπορείτε να συλλάβετε τώρα. πόσες δυνατότητες ανοίγονταν μπροστά σας και πόσο υπέροχοι ήσασταν πραγματικά. Λεν είστε τόσο χοντροί όσο φαντάζεστε.
Μην σας ανησυχεί το μέλλον. Ή ανησυχήστε. αλλά να ξέρετε ότι αυτό βοηθάει τόσο. όσο το να μασάτε τσίχλα για να λύσετε μια αλγεβρική εξίσωση. Πραγματικά προ-βλήματα της ζωής αξίζουν να λέγονται πράγματα που δεν έχουν περάσει από τον ανήσυχο νου σας, απ' αυτά που σας αιφνιδιάζουν στις 4 το απόγευμα κάποιας τεμπέλικης Τρίτης.
Κάνετε κάθε μέρα ένα πράγμα που σας φοβίζει.
Τραγουδήστε.
Μην είστε απρόσεκτοι με τις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Και μην ανέχεστε ανθρώπους που είναι απρόσεκτοι με τη δική σας.
Μην χάνετε τον καιρό σας ζηλεύοντας. Μερικές φορές θα είστε μπροστά. άλλες θα είστε πίσω. 0 αγώνας είναι μακρύς και, τελικά, αντίπαλος είναι μόνο ο εαυτός σας
Να θυμάστε τα κομπλιμέντα που σας κάνουν. Ξεχάστε τις προσβολές.
Αν καταφέρετε να το κάνετε αυτό. πείτε μου πώς.
Μην νιώθετε ενοχές, αν δεν ξέρετε τι 6έλετε να κάνετε στη ζωή σας.
Μερικοί από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνωρίζω όταν ήταν 22 δεν ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους. Κάποιοι από τους πιο ενδιαφέροντες σαραντάρηδες που γνωρίζω συνεχίζουν να μην ξέρουν.
Μπορεί να παντρευτείτε. μπορεί και όχι. Μπορεί να κάνετε παιδιά. μπορεί και 6-χι. Μπορεί να πάρετε διαζύγιο στα 40, μπορεί να χορέψετε στην 75η επέτειο των γάμων σας. Ό,τι και αν κάνετε. μην συγχαίρετε πολύ τον εαυτό σας. ούτε να τον επιπλήττετε. Οι πιθανότητές σας είναι 50-50. Όπως είναι και όλων των άλλων.
Αγαπήστε το σώμα σας. Χρησιμοποιήστε το με όποιον τρόπο μπορείτε. Μην φοβάστε αυτό ή τι θα πουν οι άλλοι για αυτό. Είναι το σημαντικότερο όργανο που θα έχετε ποτέ.
Χορέψτε, ακόμα κι αν δεν μπορείτε να το κάνετε πουθενά αλλού παρά μόνο στο σαλόνι
σας.
Διαβάστε τις οδηγίες, ακόμα κι αν δεν τις ακολουθήσετε.
Μην διαβάζετε περιοδικά ομορφιάς. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να σας κάνουν να νιώσετε άσχημοι.
Γνωρίστε τους γονείς σας. Ποτέ δεν ξέρετε πότε θα τους χάσετε για τα καλά. Φερθείτε καλά στα αδέρφια σας. Είναι ο καλύτερος συνδετικός κρίκος σας με το παρελθόν κι εκείνοι που είναι πιθανότερο να μείνουν μαζί σας στο μέλλον.
Κατανοήστε ότι οι φίλοι έρχονται και φεύγουν, αλλά θα πρέπει να κρατήσετε μερικούς. Δουλέψτε σκληρά για να γεφυρώσετε τα χάσματα στη γεωγραφία και τον τρόπο ζωής, γιατί όσο μεγαλώνετε. τόσο περισσότερο χρειάζεστε τους ανθρώπους που σας ήξεραν όταν ήσασταν νέοι.
Ταξιδέψτε.
Αποδεχτείτε κάποιες αναλλοίωτες αλήθειες:
Κι εσείς θα γεράσετε. Και όταν το κάνετε, θα σκέφτεστε ότι όταν ήσασταν νέοι. οι τιμές ήταν σε λογικά επίπεδα, οι πολιτικοί ήταν τίμιοι και τα παιδιά σέβονταν του, μεγαλύτερους.
Να σέβεστε τους μεγαλύτερους.
Μην περιμένετε κανέναν άλλο να σας στηρίξει.
Προσέχετε ποιανού συμβουλές ακολουθείτε και αν είστε υπομονετικοί με εκείνους που σας τις προσφέρουν. Οι συμβουλές είναι μια μορφή νοσταλγίας. Αν τις προσφέρετε είναι ένας τρόπος να αλιεύσετε τα απορρίμματα από το παρελθόν, να τα καθαρίσετε. να βάψετε τα άσχημα κομμάτια και να τα ανακυκλώσετε πουλώντας τα ακριβότερα απ' ό,τι αξίζουν.
Αλλά εμπιστευθείτε με, όσον αφορά το αντηλιακό.
1 σχόλιο:
Κανένας δεν γνωρίζει τον εαυτό μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους.
Αυτό υπονοεί η συγγραφέας.
Το να δίνουμε συμβουλές είναι σαν να αγνοούμε το βασικότερο.
Την διαφορετικότητα του άλλου.
Οι συμβουλές θα ήταν χρήσιμες και εφαρμόσιμες, εφ’ όσον το άλλο άτομο ήταν η απόλυτη κλωνοποίηση του εαυτού μας.
Ακόμα και το παιδί που προέρχεται από το κύτταρό μας, διαφέρει από εμάς σε τόσα πολλά σημεία, αφού είναι μια άλλη προσωπικότητα, μια ξεχωριστή οντότητα.
Ένα άτομο με διαφορετικά σύνθετα χαρακτηριστικά, διαφορετικές ανάγκες, αντιλήψεις, ταλέντα, όνειρα, επιθυμίες.
Είναι λοιπόν εγωιστικό να περιμένουμε, ότι θα ακολουθήσει όσα το συμβουλεύουμε, να τα ασπαστεί αδιαμαρτύρητα, να συμφωνήσει υπάκουα, να τα εφαρμόσει ή να τα αποφύγει.
Εμείς βέβαια σαν γονείς αγαπώντας το, το συμβουλεύουμε, νομίζοντας ότι έτσι μειώνουμε στο ελάχιστο ότι το απειλεί. Το υπερπροστατεύουμε, το καθοδηγούμε και άλλοτε το πιέζουμε, να συμμορφωθεί στις δικές μας επιθυμίες, νομίζοντας ότι έτσι δεν θα πονέσει, δεν θα υποφέρει, παρά θα ωφεληθεί, θα πετύχει, θα είναι ευτυχισμένο.
Αγνοώντας την παράμετρο της διαφορετικότητας της εποχής, του χαρακτήρα του, των επιθυμιών του.
Στερώντας του το δικαίωμά του να κάνει λάθη, και απ’ αυτά να αποκτήσει την δική του προσωπική εμπειρία.
Η φυσιολογική του άμυνα - αντίδραση λοιπόν, είναι μία και μοναδική, να παρακούσει, να αγνοήσει, να παρακάμψει τις παραινέσεις μας και να προχωρήσει στη ζωή που θέλει έχοντας σαν οδηγό τα όνειρά του, αισθανόμενο ότι βάλλεται το εγώ του.
Ο μακαριστός γέροντας Παϊσιος, πού έδρασε συμβουλευτικά τα τελευταία χρόνια, δηλαδή στην εποχή μας, έλεγε: «Οι γονείς, οι πνευματικοί και οι εκπαιδευτικοί» δεν πρέπει να επεμβαίνουν στις επιλογές και τις αποφάσεις των νέων. Η απόφαση για την ζωή που θα ακολουθήσουν (οι νέοι) πρέπει να είναι δική τους. Όλοι οι άλλοι απλές γνώμες μόνον μπορούμε να εκφράσουμε και το μόνο δικαίωμα που έχουμε είναι να βοηθούμε τις ψυχές να βρουν το δρόμο τους. Μερικές φορές όταν συζητάω με νέους που προβληματίζονται πάνω στο θέμα (να διαλέξουν ποια ζωή είναι στα μέτρα τους), ενώ βλέπω την ζυγαριά προς τα πού γέρνει δεν τους το λέω, για να μην τους επηρεάσω».
Η Μαίρη Σμικ τονίζει τόσο σοφά και με χιούμορ, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει «μπούσουλας» και οδηγός Ζωής, με τους ίδιους κανόνες κομμένους και ραμμένους στα μέτρα όλων των ανθρώπων.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί παράγοντες ενδογενείς και άλλοι τόσοι εξωγενείς, που καθορίζουν τις αποφάσεις και τους δρόμους της ζωής του καθενός.
Και είναι άδικο οι μεγαλύτεροι, να παραβλέπουμε το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του τρόπου ζωής των νεοτέρων, επεμβαίνοντας δραστικά, καθοδηγώντας τους σε αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον τους.
Άσε με να κάνω λάθος
Μη παριστάνεις το Θεό
Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δεν με νοιάζει απογοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πώς έπαιξα και 'γώ.
Υπενθυμίζει εύστοχα ο Β. Παπακωνσταντίνου
Τηρώντας την σωστή βάση επικοινωνίας, δεν ξεχνάμε: κάνουμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε να κάνουν κι οι άλλοι σε εμάς, έχουμε χρέος να κοινωνήσουμε μαζί τους, για το πώς βιώσαμε-χειριστήκαμε γεγονότα, προβλήματα.
Κι επειδή εμπειρίες μας οι προσωπικές, δυστυχώς ούτε κληρονομούνται ούτε μεταβιβάζονται, μας απομένει να τους τις μεταφέρουμε όσο πιο απλά και ειλικρινά μπορούμε.
Έτσι τους επιτρέπουμε να τις κρίνουν, προκαλώντας την άποψή τους, για το πώς εκείνοι θα χειρίζονταν παρόμοιες καταστάσεις.
Αισθάνονται τότε ότι τους σεβόμαστε, τους θεωρούμε ώριμους, ισάξιους, ανεβάζοντας την αυτοπεποίθησή τους.
Μας εμπιστεύονται, διδάσκονται, ενθαρρύνονται.
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η ζωή έχει δείξει μακροπρόθεσμα, ότι οι συμβουλές ποτέ δεν πάνε χαμένες και είναι περισσότερο χρήσιμες όταν τις προσφέρουμε αφού μας ζητηθούν. Ζουν αδρανείς στο υποσυνείδητο, μέχρι την αναζήτηση και τη χρήση τους.
Ας αφήσουμε τα νιάτα να ζήσουν την ηλικία τους, αγαπώντας τα όπως είναι, ελεύθερα, αυθόρμητα και ζωντανά. Είναι δίκαιο και ίσως έτσι έχουμε καλύτερους ενήλικες.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Δημοσίευση σχολίου