Τὸ ρολόι πού μᾶς ἀφορᾶ δὲ εἶναι αὐτὸ ποὺ καταμετρᾶ τὶς ὦρες ἀλλὰ ποὺ κατανέμει τὸ μέρος τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἀφθαρσίας τῶν πραγμάτων ὅπου, ἔτσι κι ἀλλιῶς, μετέχουμε, ὅπως μετέχουμε στὴ νεότητα ἢ στὸ γῆρας. Ἴσως γι’ αὐτὸ ἐμένα ὁ θάνατος μὲ τρόμαζε ἀνέκαθεν λιγότερο ἀπὸ τὴν ἀρρώστια˙ κι ἕνα τρυφερὸ σῶμα μὲ θάμπωνε περισσότερο ἀπὸ τὸ πιὸ τρυφερὸ συναίσθημα.Από τον «Μικρό Ναυτίλο» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Ίκαρος
1 σχόλιο:
Νομίζω πως η αλήθεια του χρόνου στην ζωή μας είναι στο σημείο αυτό που λέει ο Ελύτης, που χωράει την αφθαρσία.
Θυμάμαι παλιότερα που είχες πει και για την αθανασία της ψυχής πως δηλαδή ο καθένας μας δεν είναι όσο λέει η ημερομηνία γέννησής του αλλά η καρδιά του. Γι αυτό γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους ηλικιωμένους με διάθεση εικοσάρη και νέους με ψυχισμό ηλικιωμένου.
Δημοσίευση σχολίου