Ὅταν ὑπεραναβὴς τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης, τότε προσκολληθήση τῇ ἐλευθερίᾳ ἐν παντὶ πράγματι.Από τά "'Ευρεθέντα ἀσκητικά" του Αγ. Ἰσαὰκ του Σύρου
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009
Η τρόπος της ελευθερίας
Ὅταν ὑπεραναβὴς τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης, τότε προσκολληθήση τῇ ἐλευθερίᾳ ἐν παντὶ πράγματι.Από τά "'Ευρεθέντα ἀσκητικά" του Αγ. Ἰσαὰκ του Σύρου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά το να είσαι δίκαιος απόλυτα ώστε να ζεις την ελευθερία στη σχέση σου με όλους και όλα μου φαίνεται εκτός παραγματικότητας. Ίσως σαν μια πρόκληση...
Πάντως δεν είναι και τυχαίο που το γράφει ένας άγιος.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο, ότι η ελευθερία μαζί με την ισότητα και τη δικαιοσύνη αποτελούν την ουσία του Χριστιανισμού, αντιλαμβάνομαι πως για να εξευρεθεί « ο τρόπος της ελευθερίας»,
«πρέπει να προηγηθεί ο κόπος και ο ιδρώς δια τον Θεόν, που προέρχεται
από την καλλιέργεια των αρετών και μετά να ακολουθήσει η γνήσια και αληθής προς τον Θεόν ελπίς» όπως επισημαίνει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος και συμπληρώνει πολύ σοφά: «η μετάνοια είναι το πλοίο, ο Θείος Φόβος οι κωπηλάτες και η αγάπη το Θεϊκό λιμάνι».
Μόνο μέσω αυτού του ταξιδιού με πυξίδα την δύναμη της πίστης βρίσκουμε τον τρόπο να «υπεραναβούμε» την οδό της δικαιοσύνης.
Πόσες ανηφορικές δυσδιάβατες ατραπούς, ταλαντεύσεις και πισωγυρίσματα αντιμετωπίζουμε, ώστε να ξεπεράσουμε και να υπερνικήσουμε την αδυναμία της σάρκας, τα όρια του νου, την μικρότητα της ψυχής, τον φόβο της ευθύνης; Πολλές και επίπονες.
Όμως, εμφανίζεται τότε ακριβώς μέσω της Θείας Φώτισης και της πίστης μια μεγάλη αρετή. Αυτή της διάκρισης, σαν οφθαλμός και λύχνος του μυαλού μας υποστηριζόμενη από την κρίση και την σοφία μας.
Και είναι τόσο καθοριστική η διάκριση, που εγγυάται την ορθότητα και την σταθερότητα των πράξεών μας, την δίκαιη συμπεριφορά μας.
Καθώς φτάνουμε στο επιστέγασμα της δικαιοσύνης, πλέον όλες μας οι ενέργειες και ο τρόπος ζωής μας χαρακτηρίζονται από ελευθερία.
Γιατί ο Θεός μας έπλασε όντα νοήμονα και ελεύθερα.
Γιατί η ελευθερία είναι ο μοναδικός τρόπος τελειοποίησης της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της αγάπης.
Η τεράστια αυτή αξία, αποτελεί βασικό κριτήριο της αγάπης.
Αφού αγάπη που δεν σου χαρίζει ελευθερία δεν είναι αγάπη.
Απελευθέρωσε όποιον αγαπάς κι αν επιστρέψει σε σένα, να είσαι σίγουρος πως η αγάπη του είναι αληθινή…
Εμπεριέχει τον σεβασμό στον συνάνθρωπο, στην ελεύθερη βούληση του,
την κατανόηση των διαφορετικών αναγκών του.
Ελευθερωμένη η σκέψη, αφήνει την ψυχή να αναπνέει, να ζει.
Όντως αγαπητή Volta, πολύ σωστά το έθεσες. Ας το εκλάβουμε σαν πρόκληση, το να προσπαθούμε να κάνουμε τον άλλον να αισθάνεται δικαίως ελεύθερος, να του δώσουμε την ευκαιρία να «ανθίσει».
Δικαιωμένοι τότε και εμείς, όσο και ηθικά ικανοποιημένοι, μπορούμε να απολαύσουμε το θαύμα, που συμμετείχαμε τόσο ενεργά και με αγάπη. Όσο για το «απόλυτα δίκαιοι», είναι θα έλεγα αδύνατον, μια υπερβολή για εμάς τους «κοινούς θνητούς», όσο υπερβατικά κι αν λειτουργούμε.
Τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Πολύ εύστοχα τα σχόλιά σου Ενδελέχεια. Γράφεις πάντα με θαυμαστό πλούτο και γνώσεων και έκφρασης. Μου θύμισες τα σχόλια από την ανάρτηση του Μάρκες στο blog για το μ' αγάπησες. Ξαναθυμήθηκα την αδιάρρηκτη σχέση ελευθερίας αγάπης και το χρέος μας απέναντι σε αυτές.
Δύσκολα πάντως να τα ισορροπήσεις. Πολύ δύσκολα.
Πάντα σε απολαμβάνω, όπως και όλους τους άλλους «συνομιλούντες», Ενδελέχεια. Συμφωνώ και με τη Volta και με εσένα ως προς το πόσο παράλογα δύσκολο πράγμα είναι η δικαιοσύνη. Απαιτεί διάκριση, ευθύνη, αγάπη και πολλά ακόμα. Διαισθάνομαι όμως ότι αν απομονώσουμε στιγμιότυπα ζωής θα ψηλαφίσουμε, κατά την κρίση μας πάντα, πολλές αδικίες. Όμως στον τελικό ισολογισμό, ακόμα και σε αυτή τη ζωή, υπάρχει δικαιοσύνη. Και ακόμα και οι αδικίες μπορεί να είναι λειτουργικά ορθές. Κάπως έτσι καταλαβαίνω και τα λόγια του Α. Ι. του Σύρου. Άγνοια ή φαντασία, λέει ο Γκάρφιλντ.
Αξίζει να το παλέψουμε με όση δύναμη μπορούμε καλή μου Volta, δηλαδή να δημιουργήσουμε αυτήν την αίσθηση και την πραγματικότητα για όσους αγαπάμε.
Εξάλλου τα "δύσκολα" είναι που αναβαθμίζουν τη Ζωή, θέτουν γερές βάσεις, ανοίγουν νέους ορίζοντες, δίνουν ελπίδα για καλύτερες και αληθινές ανθρώπινες σχέσεις.
Φαίνεται πως είναι ο μόνος δρόμος τελικά, για να αναδειχτούν οι τεράστιες δυνατότητες, τα όρια και τα βαθιά συναισθήματα, που κρύβονται στην ψυχή και το μυαλό μας.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Συμφωνώ αγαπητή μου Ενθαλπία, ότι πολύ συχνά στη ζωή συμβαίνουν αδικίες, ηθελημένα και αθέλητα. Όμως με κάποιον "παράξενο" τρόπο, έρχεται η στιγμή που τα πράγματα "θεϊκή δυνάμει" τακτοποιούνται και επέρχεται η ισορροπία και η δικαιοσύνη.
Ας είμαστε καλοπροαίρετοι, με ενεργοποιημένη την συνείδηση, την καρδιά έτοιμη να ακούσει, να συγχωρέσει, να αγαπήσει και ίσως ο κόσμος γίνει πιο δίκαιος και η ζωή ελευθερωμένη μας χαρίσει τις ευτυχισμένες στιγμές, που διαρκώς αποζητάμε.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Δημοσίευση σχολίου