Τί θά φορᾶς συνεννόησηνά σέ γνωρίσω
ὥστε νά μή χαθοῦμε πάλι
μές στούς πολυπληθεῖς σωσίες σου;
Κική Δημουλά "Ἡ εφηβεία της λήθης", εκδόσεις Στιγμή
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Η αυταπάτη της συνάντησης
Τί θά φορᾶς συνεννόησηνά σέ γνωρίσω
ὥστε νά μή χαθοῦμε πάλι
μές στούς πολυπληθεῖς σωσίες σου;
Κική Δημουλά "Ἡ εφηβεία της λήθης", εκδόσεις Στιγμή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Μάλλον στο ίδιο μήκος κύματος… πάλι από την Κική Δημουλά ένα απόσπασμα από τον «Πίνακα Διερχομένων»
Περιμένω τώρα νύχτες τρεις
και άλλες τόσες μέρες
όσες χρειάζεται ο ναός για να ξαναχτιστεί.
Μέσα σε άλλο όνειρο περιμένω
το βρήκα άδειο και το επίταξα επί τούτου
για να χω ευρυχωρία αναμονής.
Που είναι, ανησυχώ. Πρώτη φορά αθετείται
όνειρο πριν το μεγαλοποιήσω. Κόβω βόλτες
από τη μία εκδοχή πάω στην άλλη
φτάνω και στη χειρότερη και ούτε κει
το βλέπω. Δειλά προς την καλύτερη αγναντεύω
και επιτέλους είν᾿ εκεί η εκπλήρωση του.
Εκεί, στο ευτυχισμένο περιθώριο που μου δόθηκε
στην περιχαρή δυνατότητα
να περιμένω πάλι.
Κι αυτό είναι ένα όνειρο σπουδαίος διπλωμάτης,
Αφήνει κάπως ανοιχτό το δεδομένο
πώς δεν θα ‘ρθουνε άλλα.
Σε μια συνέντευξη της η Κική Δημουλά, αποκαλύπτει πόσο δύσκολο είναι να δώσεις μια συγκεκριμένη ερμηνεία σε ένα ποίημα, σε έναν στίχο. Ούτε η ίδια δεν μπορεί να θυμηθεί για ποιο λόγο είχε γράψει εκείνο το ποίημα. Ας πασχίζουν οι φιλόλογοι να δώσουν ερμηνείες και να διδάξουν την ποίηση, είναι σαν να πασχίζεις να διδάξεις τα συναισθήματα.
Πολύ περισσότερο, μη γνωρίζοντας την αιτία της έμπνευσης που οδήγησε τον Υπουργό να αναρτήσει το συγκεκριμένο ποίημα, με τον παράξενο υπότιτλο «Η αυταπάτη της συνάντησης», πειραματιζόμενη θα αποτολμήσω να ερμηνεύσω τους μυστηριώδεις στίχους, αν και ενδέχεται να παραπλανηθώ.
Σκέφτομαι πως μόνο τη γλώσσα της αγάπης και της αλήθειας χρειάζεται να «φοράς» στο ραντεβού σου με την άγνωστη και δεν θα απογοητευτείς, ούτε θα νοιώσεις πως απατήθηκες ποτέ…
Μην βιαστείς να αφεθείς σε προσδοκίες προσωπικές, πριν καλά - καλά ακούσεις τα λόγια της, ακόμα κι αν είναι ειπωμένα σε "άλλη γλώσσα" απ’ τη δική σου.
Ούτε να τρομάξεις για ανέφικτα θαύματα και ακυρωμένες σκέψεις που χάθηκαν
στα μέρη της πολύγλωσσης Βαβέλ, της απόλυτης ασυνεννοησίας.
Θεώρησέ το σαν ευλογία για αντίσταση δημιουργική, διαφορετικότητα ακόμα και σύγκρουση απόψεων. Και θα γεννηθεί η αλήθεια, μέσα από αυτήν την ιδιότυπη διαλεκτική σχέση.
Οι γέφυρες της συνεννόησης σίγουρα θα βρεθούν να ρίξουν γερά θεμέλια για το σήμερα, για το μέλλον.
Μου έμαθαν πως: «τω κρούοντι ανοιγήσεται και το ζητούντι δοθήσεται». Όμως οι πόρτες δεν ανοίξανε γιατί, δεν ήξερα τι να γυρέψω, δεν ήξερα πώς να το γυρέψω. Ενδέχεται να μην ήξερα και από ποιους να το γυρέψω. Κι όταν παραιτήθηκα απ’ αυτή τη μάταιη αναζήτηση, τότε κατάλαβα πως έπρεπε να ρωτώ τι είναι ωραίο, γιατί το ωραίο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απαραίτητα αντικείμενο επιστήμης για να έχει μοναδικό και ικανοποιητικό ορισμό. Σίγουρα δεν είναι μόνο όπως εγώ το οραματίστηκα, όπως το φαντάστηκα, το ονειρεύτηκα. Είναι πρώτα, θέμα συγκατάβασης και ρεαλισμού, ειλικρίνειας και ορμής. Ειλικρίνειας, αν θέλουμε να μεταχειριζόμαστε τα λόγια και τη γλώσσα για τη συνεννόηση των ανθρώπων.
Δεν νοείται συνεννόηση ούτε θυμίζει κάποιον «σωσία» της όταν επιβάλλοντας τη δικιά μας βούληση, που θεωρώντας την ως μόνη ορθή, απαιτούμε να την θαυμάσουν, να την ασπαστούν όλοι.
Σημαντικό να γνωρίζουμε τους λόγους που επιζητούμε την συνεννόηση. Είναι επιτακτικοί για το καλό όλων ή απλά εκπροσωπούν ανάγκη για προσωπική ικανοποίηση, καθώς πραγματώνεται ένα μας όνειρο; Γιατί δεν υφίσταται τότε η έννοια της λέξης , αφού αν « χρησιμοποιούμε τον άλλο για την ψυχική μας ανάπτυξη και τον εγκαταλείπουμε στη συνέχεια… συνιστά ένδειξη ανωριμότητας και φανερώνει ότι δεν εγκαταστάθηκε ποτέ διαπροσωπική σχέση με τον Θεό» υποστηρίζει πολύ σοφά ο Π. Βασ. Θερμός.
Η συνεννόηση της αγάπης, της συναίνεσης, της κατανόησης απαλλαγμένη από τα μασκαρέματα και τις μεταμφιέσεις, της σύγχυσης, δεν κινδυνεύει να χαθεί ανάμεσα στους πολυπληθείς ψεύτικους σωσίες της, θα την βρούμε να στέκεται θαρρετά, στο λαμπερό φως της αλήθειας.
«Εκεί, στο ευτυχισμένο περιθώριο...
στην περιχαρή δυνατότητα», όπως αναφέρουν οι στίχοι από τον «Πίνακα διερχομένων» που παρέθεσε η Ενθαλπία.
Δημοσίευση σχολίου