Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Τα Χριστούγεννα ως έκπληξη

Τέλη Οκτώβρη, τα πρώτα Χριστουγεννιάτικα δέντρα κάνουν δειλά την εμφάνισή τους, οι διαφημίσεις βομβαρδίζουν τις τηλεοράσεις και τις βιτρίνες, τα μικρά παιδιά αρχίζουν και ονειρεύονται παιχνίδια από νονούς σε μεγαλοκαταστήματα . Η 28η Οκτωβρίου μπερδεύεται σκηνικά και αντί για φαντάρους στη χιονισμένη Πίνδο βλέπουμε Άι Βασίληδες να γλιστράνε από χιονισμένες πλαγιές με έλκηθρα. Το ίδιο και στην επέτειο του Πολυτεχνείου μόνο που στη θέση των φοιτητών παρουσιάζονται αλλόφρονες μπόμπιρες που σπάνε βιτρίνες καταστημάτων για να διεκδικήσουν το παιχνίδι που με τόση επιμέλεια τους έδειχνε η τηλεόραση.

Ο Δεκέμβρης είναι κατεξοχήν γιορτινός μήνας. Τα ψώνια στα μαγαζιά δίνουν και παίρνουν, οι στολισμοί των δρόμων, των σπιτιών και των καταστημάτων συναγωνίζονται σε επίδειξη, σε φαντασία, σε λάμψη. Όλα πουλάνε, όλα πουλιούνται, όλα μεγεθύνονται, όλα τραβάνε τη προσοχή μας, όλα που είναι όμορφα βρίσκονται κάπου έξω από εμάς. Κι ανάμεσα στα τόσα ψώνια, στις τόσες διαφημίσεις, στα τόσα προσποιητά χαμόγελα και τις τυποποιημένες ευχές, στις προσφορές των καταστημάτων και στην εμπορευματοποίηση των συναισθημάτων μας, γεννιέται ο Χριστός.

Τόσους μήνες, τόσες μέρες προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε τι; Να υποδεχθούμε ποιον; Στολίσαμε το σπίτι, ο δήμαρχος έκανε το ίδιο και στην πόλη, αγοράσαμε παιχνίδια και ρούχα, δώσαμε 20 ευρώ στον τηλεοπτικό τηλεμαραθώνιο αγάπης, στείλαμε ευχετήριες κάρτες, δουλέψαμε ημιαργία, κανονίσαμε ταξιδάκι στη χιονισμένη Αράχωβα (ελέω οικονομικής κρίσης γιατί θα πηγαίναμε Πράγα), τα ετοιμάσαμε όλα, είμαστε όλοι χαρούμενοι, πολύ χαρούμενοι, επιφανειακά πλαστά χαρούμενοι... μα τι στο καλό; Γεννήθηκε ο Χριστός.

Ε και; Άλλαξε κανείς; Βελτιώθηκε η ζωή κάποιου; Τι κι αν γεννήθηκε ο Χριστός; Προσέξτε καλά! Εάν τόσο καιρό προετοιμαζόμασταν απλά για να γιορτάσουμε μια περίοδο εορταστική σαν όλες τις άλλες τότε κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Αν η λάμψη των Χριστουγέννων φώτισε μόνο τα ηλεκτρικά λαμπιόνια του δέντρου μας, αν η ενανθρώπηση του Θεού δεν έφερε καμία προσωπική θεογέννεση στην καρδιά του καθενός μας, τότε η ιστορία είναι χαμένη. Βρέχει αθανασία, βρέχει πλούτο, βρέχει πληρότητα, βρέχει θέωση κι εμείς μέσα σε όλη αυτή την πλημμύρα των θείων δωρημάτων κρατάμε ομπρέλα.

Στεκόμαστε ασφαλισμένοι στην γλυκύτητα των μελομακάρονων, στις τυποποιημένες ευχές για καλές γιορτές βουτηγμένες στους φαντασμαγορικούς στολισμούς και στα επιδεικτικά νέα εμπορεύματά μας. Το ρεβεγιόν ορίζεται μεγαλοπρεπές. Κανείς μας δεν επιτρέπεται, δεν έχει δικαίωμα να είναι μόνος του αυτές τις μέρες. Είναι Χριστούγεννα. Όποιος δεν γιορτάζει όπως του χτυπάνε το ταμπούρλο, δεν ξέρει να χορεύει γιορτινά.

Η γέννηση του Χριστού αποτελεί μια αρχή. Εμείς την κάναμε ένα τέρμα. Κοιτάξτε τι γίνεται στα μαιευτήρια. Οι άνθρωποι μήνες πριν προετοιμάζονται για τη γέννηση του παιδιού τους. Η χαρά τους όμως ιδρύεται όταν αυτό γεννιέται. Οι προετοιμασίες αποκτούν ελάχιστη σημασία μπρος στο θαύμα της γέννησης ενός παιδιού που πλέον αλλάζει την ιστορία των γονιών του. Εμείς πολύ καιρό πριν περιμένουμε με ανυπόμονη χαρά τα Χριστούγεννα μα μόλις γεννηθεί ο Χριστός η χαρά μας παύει. Δεν έχει κίνητρα για άλλες αγορές, για άλλη επίδειξη και φυγή. Κάναμε τη γέννηση του Χριστού ένα τέρμα γιατί αντίθετα με τους γονείς στα μαιευτήρια , δεν νιώσαμε ποτέ τον Χριστό δικό μας παιδί. Μας αρκούσε η προσμονή...

Η Εκκλησία κάθε χρόνο μας θυμίζει το ξεχείλισμα της θείας αγάπης μέσω της ενανθρώπησης, την πρόσκληση να οικειωθούμε αυτή την πραγματικότητα όλοι μας μέσα από μια μυστηριακή ζωή, να διδαχτούμε τι σημαίνει ταπείνωση, υπακοή, αγάπη, έρωτας κι εμπιστοσύνη. Εμείς από τη πλευρά μας θεωρούμε μύθευμα να γίνει ένας άνθρωπος σκουλήκι όπως ένας Θεός άνθρωπος. Στην πράξη δε γίνεται, είναι μύθος. Κλείστε τα αυτιά σας. Άνθρωποι σκουλήκια δεν υπάρχουν, δε θα υπάρξουν ποτέ. Γελάμε με όρους όπως ταπείνωση ή θυσία κι εμπιστοσύνη. Δεν είναι για εμάς αυτά. Να τα ζήσουν όσοι βαριούνται τη ζωή τους, εμείς την αγαπάμε πολύ για να υπακούμε σε κάθε κερατά, να εμπιστευόμαστε τον διπλανό μας, να δίνουμε λίγο από το είναι μας. Όχι, αυτά είναι για παιδάκια. Για μικρά ανόητα παιδάκια. Κι εμείς είμαστε Θεοί, όχι ανθρωπάκια. Όχι, ένας Θεός δε γίνεται άνθρωπος, είναι μύθος. Άνθρωποι θεοί υπάρχουν, όχι Θεοί που γίνονται άνθρωποι. Ανοησίες, ψέμματα , κλείστε τα αυτιά σας...

Και κάπως έτσι όταν χαμηλώσουν τα λαμπερά φώτα και οι αδιάφορες εορταστικές μας εκδηλώσεις γυροφέρουν τη ματαιόδοξη ανησυχία μας σε παρουσίες ή λόγια ανθρώπων που δεν θυσιάστηκαν ποτέ για εμάς, αυτό είναι φυσιολογικό... ανοίξτε τα αυτιά σας, ο μικρός Χριστός θα υπάρχει μέσα από μια Γέννηση ως ιστορική παρουσία. Μια ιστορική παρουσία έτοιμη να ανατινάξει με τη χωρητικότητα των δωρεών της όλη τη βολεμένη απάτη της εμπορευματοποιημένα χαρούμενης ζωούλας μας.

Εδώ γεννήθηκε ο Χριστός κι εμείς τρέχουμε να στολιστούμε στα Marks & Spenser, να αγοράσουμε παιχνίδια από τα Jumbo, να ψωνίσουμε στολίδια από το Mall και να αγοράσουμε ταξιδιωτικά εισιτήρια. Θέλουμε πολλά για να είμαστε χαρούμενοι. Ο μικρός όμως που σήμερα γεννήθηκε για εμάς, θέλει μόνο ένα πράγμα όχι για τον εαυτό του, μα για να κάνει εμάς χαρούμενους. Κι όμως σ’ αυτή την καρδιά λίγος χώρος, αληθινός χώρος φάτνης δε θα βρεθεί και φέτος. Είναι βλέπεις που η καρδιά μας από συνήθεια χρόνων και φέτος θα διασκεδάσει με τα αποφάγια της τηλεοπτικής εμπορικής ευτυχίας.

Ο Χριστός γεννήθηκε για να αλλάξει την ιστορία του κόσμου όλου. Άλλαξες; Άλλαξα; Αλλάξαμε; Τι όμορφα που θα ήταν αντί για αυτό τον προγραμματισμένο εμπορικό σχεδιασμό μιας φαντασμαγορικής φιέστας στις 25 Δεκέμβρη να ζούσαμε κάθε χρόνο όλοι μας τα Χριστούγεννα ως μια όμορφη, συγκλονιστική και μοιραία έκπληξη!

Το Υπουργείο ονείρων εύχεται χαρούμενα κι αληθινά Χριστούγεννα σε όλους! Στην καρδιά μας...

3 σχόλια:

Volta είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!! Πραγματικά το άρθρο είναι επίκαιρο και χτυπάει στη ρίζα. Πιστεύω πως όλοι μας περιμένουμε τόσο καιρό τα Χριστούγεννα και όταν έρθουν τα ξαχνάμε γιατί πολύ απλά δεν έχουμε κάτι καλύτερο να περιμένουμε από τη ζωή μας. Μας λείπει η χαρά.

filologina είπε...

Xρόνια πολλά και κάθε καλό σε όλους! Μακάρι φέτος να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα σαν έκπληξη που θα ζούμε κάθε ημέρα! To άρθρο είναι τέλειο!

Ανώνυμος είπε...

Xronia polla. Na eisai kala