Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Ξημέρωμα

Τὰ μυρισμένα χείλη
τῆς ἡμέρας φιλοῦσι
τὸ ἀναπαυμένον μέτωπον
τῆς οἰκουμένης·

Από τις "Ὠδὲς" του Ανδρέα Κάλβου, εκδόσεις Ωρόρα

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κάπως έτσι θάθελα να ξυπνώ το πρωί, με
τα χείλη της ροδαλής αυγής, μυρισμένα απ' τα εαρινά τριαντάφυλλα, και τις δροσοσταλιές της, να ακουμπούν τρυφερά στ΄ "αναπαυμένο" μου, από έναν ήρεμο ύπνο, μέτωπο...
Να τολμήσω και να συμπληρώσω:

"Τώρα εξανοίγει τ' άνθη
εις τον δροσώδη κόλπον
της γης η αυγή και φαίνονται
τώρα των φιλοπόνων
ανδρών τα έργα"...

Πόσο συγκινητική η δωδεκάτη ωδή του εξαίρετου ποιητή, η αφιερωμένη με τόσο λυρισμό στον Ωκεανό...
Μόνο για υμνήσει την αγαπημένη του σκλαβωμένη πατρίδα, τους φρικτούς αγώνες της για να λευτερωθεί..
Ζώντας στην Γαλλία έδωσε την δική του μάχη και υποστήριξη με την πέννα της ψυχής του...
Υπέροχος!
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

Razcolnicof είπε...

Ενδελέχεια είσαι ποιήτρια τελικά!
Μπράβο και για το ταλέντο και για τις γνώσεις σου! Δείχνεις ιδιαίτερη ευαίσθησία σε ποιητικά θέματα. Πότε θα δούμε και δικά σου ποιήματα στο blog;

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Razcolnicof, όμως νομίζω ότι υπερβάλλεις. θα ήταν υπέρμετρα εγωϊστικό αν συμπεριελάμβανα τον εαυτό μου σ΄αυτό το σπάνιο, ευαίσθητο πάνθεον των ποιητών.
Απλά κάποιες φορές μια έντονη εσωτερική ανάγκη , καθοδηγούμενη ίσως από την έμπνευση προσώπων, στιγμών, του μεγαλείου της φύσης, με σπρώχνει να γράψω κάποιους στίχους.
Στίχους που στην πλειοψηφία τους "κουτσαίνουν στην ρίμα".
Έτσι τους αποκαλώ.
Έτσι με τα μάτια της ψυχής μου αγγίζω ότι αγάπησα, υμνώ την ομορφιά που με συγκίνησε...
Παρακολουθώ και ψάχνω ότι με ενδιαφέρει, πίσω και μέσα από το περιτύλιγμα του, ψάχνω την εσωτερική του δύναμη , την καρδιά του που πάλλεται, τα αίτια της ύπαρξής του...
Διαβάζω ποίηση και πεζογραφία. Αφήνομαι και ταξιδεύω χωρίς πανιά, μόνο με τα κουπιά του λογοτέχνη, ακούω την ανάσα του και την ανάγκη του να μου την εμπιστευτεί.
Μου αρέσει να μαθαίνω πως έζησε και να αντιλαμβάνομαι ποιά βιώματα τον οδήσαν να εκφραστεί μέσα από το έργο του.
Όλοι έχουμε έναν ποιητή μέσα μας, που περιμένει την ευκαιρία να μεγαλουργήσει...
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

Γιάννης ο Χρυσόστομος είπε...

Πανέμορφη η φωτογραφία και πολύ γλυκό το απόσπασμα του Κάλβου. Βλέπω με μεγάλη ικανοποίηση, υπουργέ των ονείρων, πως επιμελείσαι με ιδιαίτερη φροντίδα και απόλυτη επιτυχία την αισθητική του blog σου! Μπράβο σου!