Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Περί των πάντων

Μάταιο Περίβλημα, ποῦ μὲ ἐμποδίζεις,
πώς θὰ σὲ σπάσω. Πώς θὰ πλησιάσω
τὰ αἰώνια Ὄντα, τὰ οὔτε ἔδω ἣ ἐκεῖ,
τὰ οὔτε χθὲς ἣ σήμερα, τά ἀπροσμέτρητα,
τὰ ἐξουθενώματα τῆς Ἀνοίας μας,
τὰ ἔσχατα τῶν μηδόλως Ὄντων.

H Ἐκλογὴ Α΄ & Β΄του Τάκη Κ. Παπατσώνη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος

6 σχόλια:

Nick είπε...

Αριστούργημα!

Ανώνυμος είπε...

Για μια ακόμα φορά με εκπλήσσετε "υπουργέ" μου που φαίρνετε στο προσκήνιο ένα μεγάλο ποιητή του μεσοπολέμου, έναν από τους πρωτοπόρους εισηγητές (για την εποχή του), του ελεύθερου, μοντέρνου στίχου. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, θεολογικό στοχασμό και ένα μοναδικό προσωπικό μυστικισμό, μια ανησυχία θα έλεγα μεταφυσική.
Χρησιμοποιεί μια ιδιάζουσα γλώσσα, την δημοτική ανάμεικτη με την λόγια, διανθισμένη συχνά με στοιχεία της Ανατολικής και Της Δυτικής Εκκλησίας.
Και είναι τόσο συνταρακτικοί οι στίχοι που επιλέξατε από έναν εκφραστή της ποίησης εκείνης της εποχής, που μας μεταφέρει τόσο απτά την ασφυκτική αίσθηση που του προκαλούσε οτιδήποτε "μάταιο" τον φυλάκιζε, οτιδήποτε του αφαιρούσε την δυνατότητα να πετάξει ο νους και η ψυχή του σε κείνα "τα αιώνια όντα", τα τόσο μακρινά, τα άγνωστα στην επίγεια οντότητα μας, που οδηγούνται στον ευτελισμό και στην αφάνεια εξ αιτίας της έλλειψης γνώσης και προσέγγισης.
Στα ανέγγιχτα, που τόσο μακρυά μας αιρωρούνται ελεύθερα και σκοτίζονται από τα φθαρτά σωματικά μας εμπόδια. Τα ανεξερεύνητα, τα ανυπολόγιστα, τα ανεπηρέαστα από τους χρόνους του χθες και του σήμερα, τους τόπους του εδώ, του εκεί.
Και θέλει πολύ αγώνα, να "σπάσει" κάποιος τα εμπόδια και να υπερβεί την αδυναμία της σάρκας, και να οδηγηθεί εκεί που το φθαρτό του περίβλημα-φυλακή δεν του χρειάζεται, ανάμεσα στα όντα που σε τίποτα δεν θυμίζουν τα επίγεια.
Να παραθέσω κλείνοντας από την "Σοφία" Εκλογή Β'
"Εφθάσαμε έτσι λίγο λίγο στην γυμνότητα,
ένα ένα αποδυθήκαμε τα περίφημα προβλήματα,
τα πολύχρωμα, τα βύσσινα, τα πορφυρά των γοητειών,
και μόνον τώρα, μολονότι κάποιος φόβος κι από πριν,
κάποιο προμήνυμα, μας έλεγαν τι μας προσμένει,
όμως, μονάχα τώρα, οι γυμνωμένοι είδαμεν, ότι χους εσμέν. Άθλιας επίγνωση σοφίας. Ένδεια σημερινή.
Βραδύνοια της χθες. Δουλειά μας τώρα να την αναγάγομε σε θρίαμβο".
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

filologina είπε...

Εξαιρετικό το απόσπασμα του Παπατσώνη.
Πιο πολύ με συγκλόνισε (και δεν παίζω με τις λέξεις) το σχόλιο της ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑΣ.
Πραγματικά σε θαυμάζω για άλλη μια φορά και για τις γνώσεις και για το λογοτεχνικό σου αισθητήριο.
Ελπίζω να βάλει ο Υπουργός κάποιο δικό σου κείμενο να σε χαρούμε σε όλο σου το μεγαλείο!Yπουργέ είναι λαϊκή απαίτηση!
Να είσαι καλά! Με γεμίζει όμορφα συναισθήματα το περιεχόμενο των λόγων σου!

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που που η ποίηση σε γεμίζει όμορφα συναισθήματα αγαπητή μου filologina, όπως πάντα είσαι εξαιρετικά ευγενική και ευαίσθητη. Ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια, όμως ας μην υπερβάλλουμε. Είναι που θαυμάζω και αγαπώ πολύ, ότι έχει σχέση με την τέχνη και ίσως κάποτε το παρακάνω, προσπαθώντας να εμβαθύνω και να "δω" τα πράγματα μέσα από τα μάτια και του καλλιτέχνη. Να μαντέψω τι τον ωθεί, τι τον κεντρίζει,τι τον κατευθύνει. Πως καταφέρνει μέσω της τέχνης του να επικοινωνήσει με το "Θείον", αποποιούμενος οτιδήποτε φθαρτό, να αγγίξει την τελειότητα, μέσω του έργου του.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

Υπουργός ονείρων είπε...

Εάν δεν κάνω λάθος είναι η δεύτερη φορά Ενδελέχεια, που κάποιος σου ζητά να στείλεις κάποιο κείμενό σου, πέραν των όμορφων σχολίων σου, για ανάρτηση.
Προσθέτω και τη δική μου παράκληση και θυμίζω πως ο σκοπός της δημιουργίας αυτού του ιστοτόπου είναι να μοιραζόμαστε βιώματα και σκέψεις με άλλους. Αυτό βέβαια ισχύει για τον καθένα που θα ήθελε να μοιραστεί με όλους μας κάποιες του σκέψεις. Από τα πιο απλά ως τα πιο δύσκολα.
Στον δρόμο λοιπόν που χάραξε ο καλός μας φίλος Δημήτρης Αρκάδας!
Περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία και ιδιαίτερη χαρά Ενδελέχεια, το - τα κείμενά σου στο: yponeirwn@yahoo.gr.
Κάθε συμμετοχή καλοδεχούμενη!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ "υπουργέ" ευχαριστώ πολύ για τα ειλικρινή σας λόγια.
Η πρόταση σας με τιμά ιδιαίτερα, παράλληλα όμως μου δημιουργεί μια ευθύνη για το αποτέλεσμα.
Ταλαντεύομαι είναι η αλήθεια, ανάμεσα στα όρια της σεμνότητας και της επιθυμίας για την έκφραση και την επικοινωνία.
Νομίζω ότι τελικά θα προσπαθήσω δειλά, αισθανόμενη ότι το οφείλω στην αμέριστη φιλοξενία του Μπλογκ, στην υπομονή και την ευγένεια, που χαρακτηρίζει όσους συμμετέχουν ενεργά, με τα ενδιαφέροντα σχόλιά τους, τα εμπνευσμένα κείμενα του άξιου "δάσκαλου" Δημήτρη Αρκάδα και τα επιλεγέντα από εσάς, πολύ πρωτότυπα ποιοτικά θέματα ,τις γεμάτες συναίσθημα και εμβάθυνση , ουσιώδεις αναλύσεις σας.
Θα μου άρεσε αυτός ο ιστότοπος να παραμείνει ζωντανός , να αποκτήσει περισσότερους φίλους, υποστηρικτές της τέχνης και της διανόησης.
Να στέκεται «ψηλά» όσον αφορά την ποιότητα , να λάμπει σαν φωτεινός φάρος .
Αφού όλα τα παραπάνω αποτελούν «ιερό» κίνητρο, θα προσθέσω το μικρό μου λιθαράκι.
Σύντομα, μόλις ετοιμάσω το κείμενο, υπόσχομαι να σας το στείλω.
Η εκτίμηση είναι όλη δική μου.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ