Όλα στη ζωή είναι ζήτημα φωτός! Αυτό το φως επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας. Αυτή την ιδιαίτερη λάμψη απ’ ό,τι όμορφο θέλετε να κάνουμε κοινό κτήμα ή ό,τι άσχημο επιθυμείτε να αλλάξουμε. Ολόκληρο το κείμενο γνωριμίας
...Λίγοι ξέρουν ὅτι ὁ ὑπερθετικός στά αἰσθήματα σχηματίζεται μέ τό φῶς, ὄχι μέ τή δύναμη. Kι ὅτι χρειάζεται χάδι ἐκεῖ πού βάζουν μαχαίρι...
Από το Μικρό Ναυτίλο του Οδυσσέα Ελύτη
Ἡ ἀσκησή μου σημαίνει: ἀγῶνας κατὰ τοῦ νεκροῦ χρόνου. Νά πολλαπλασιάσω τίς στιγμὲς τῆς εὐφορίας μου· νά τὶς διαφυλάξω καὶ νά τὶς ἀθροίσω· ἀκόμα περισσότερο, νά δημιουργήσω τή μέθοδο γιά νά τὶς προκαλῶ.Τι έχεις να πεις;
3 ΕΚΑΝΑΝ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΧΟΛΙΟ.
3 σχόλια:
Είναι αλήθεια ότι μπορώ να αντιληφθώ απολύτως την ανάγκη του αφηγητή, αγγίζει θα έλεγα την συμπεριφορά του χαρακτήρα μου, αφού αποτελεί μόνιμο μέλημα μου και ανησυχία, αυτό ακριβώς που παραθέτει, να μην αντέχω ν' αφήνω τον χρόνο να περνά έτσι απλά και να χάνεται, χωρίς να ασχολούμαι, να μαθαίνω, να δημιουργώ.
Και η γλυκιά ευχαρίστηση του αποτελέσματος, μου προκαλεί μια βαθιά ικανοποίηση, μια καινούργια αφετηρία για την επόμενη δημιουργία, εκείνη με τα υψηλότερα ζητούμενα.
Έτσι βρίσκω τον τρόπο να κεντρίζω την διάθεση, να την αφυπνίζω.
Είναι εν τέλει ένα ατελείωτο παιχνίδι του μυαλού με την πρόκληση.
Και αυτό με τον καιρό γίνεται μια υπέροχη απαραίτητη έξις για την ψυχή που την απολαμβάνει , για το μυαλό που καταφέρνει βρίσκεται σε εγρήγορση,
που θέτει σε διαρκή δοκιμασία τα όρια και τις δυνατότητές του.
Ο σπουδαίος Κρητικός λογοτέχνης, Παντελής Πρεβελάκης της γενιάς του '30, σ' αυτό του το έργο, που αποτελεί το τρίτο κομμάτι της μυθιστορηματικής τριλογίας του "Οι δρόμοι της δημιουργίας", προσπαθεί να φτάσει στην αυθυπέρβαση «για να γευθεί τον Άρτο των αγγέλων, που είναι η υπέρτατη, η ουράνια
γεύση της Αθανασίας και της Αλήθειας».
Το επιβεβαιώνει με όσα παραθέτει σε άλλο σημείο του ίδιου έργου του:
"Όποιος δε γνώρισε την κατάσταση του κενού, αυτός δεν μπορεί να συμπονέσει τη δυστυχία του δημιουργού. Να είσαι λιγότερος από το σημείο της εκχείλισης, ν’ ανασηκώνεσαι και να μη φτάνεις. Να ζεις δώθε από τον προορισμό σου, να ζεις και να μη ζεις. Και ξάφνου να έρθει η καλή ώρα, να σ’ ανεβάσουν τα υποχθόνια νερά, να πάρεις να τρέχεις από τα χείλη της στέρνας, σα σεντόνι που κρέμεται απο ψηλό μαντρότοιχο! Να φουσκώνεις σαν την παλίρροια από την επίδραση της σελήνης, να μετέχεις στη μηχανική του σύμπαντος. Να είσαι περισσότερος!... "
Πραγματικά ανεπανάληπτος.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Εξαιρετικό το απόσπασμα και απίστευτο το σχόλιο της Ενδελέχειας. Είσαι αξιοθαύμαστη!
Ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια filologina.
Φαίνεται πως τυχαίνει να απολαμβάνεις όπως κι εγώ όλα αυτά τα υπέροχα διαχρονικά λογοτεχνικά κείμενα, που παραμένουν πάντα τόσο επίκαιρα και ενδιαφέροντα.
Ας αφήνουμε να μας "αγγίζουν" εμβαθύνοντάς τα και να πλουτίζουν την Ψυχή μας.
ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ
Δημοσίευση σχολίου